Η επιλογή του κ. Βορίδη για την θέση του Υπουργού Μετανάστευσης αποκρυπτογραφήθηκε από πολλούς σαν μια προσπάθεια του Πρωθυπουργού να λειτουργήσει ανασχετικά στη ρητορική Λατινοπούλου και Βελόπουλου στο θέμα της μετανάστευσης κια να περιορίσει την “αιμορραγία” ψηφοφόρων της ΝΔ προς αυτά τα κόμματα. Ταυτόχρονα είναι και μια προσπάθεια να μιμηθεί σκληρότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης στο μεταναστευτικό. Το θέμα μπορεί βέβαια να μην απασχολεί σήμερα τις πρώτες ειδήσεις της επικαιρότητας , αλλά είναι διαρκώς παρόν και συζητείται με κάθε ευκαιρία στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή αναμένεται αναζωπύρωσή του ζητήματος όταν ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία υιοθετούν όλο και πιο αυστηρές προτάσεις και ετοιμάζονται να στείλουν “πακέτο” μετανάστες στις χώρες πρώτης υποδοχής με οτι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την Ελλάδα που αποτελούσε πάντα βασική πύλη μεταναστών προς την Ευρώπη .
Η επιλογή Βορίδη στέλνει από την μία ένα μήνυμα αποφασιστικότητας , αλλά από την άλλη το αναιρεί, καθώς πολύ δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε οτι ο κ. Μητσοτάκης θα του δώσει εντολή να βρει άκρη με τις εγχώριες και εισαγόμενες ΜΚΟ που σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν μέρος και όχι λύση του προβλήματος.
Σε επίπεδο συμβολικό λοιπόν στέλνει ένα μήνυμα οτι η Ελλάδα θα σκληρύνει την θέση της στο μεταναστευτικό , αλλά πολύ δύσκολα σε πρακτικό επίπεδο θα δούμε να υλοποιείται κάτι τέτοιο.
