Της Βάνας Κουτρουλού
Από το καλοκαίρι, το Ισραήλ κλιμακώνει συνεχώς τον πόλεμο με το Ιράν και τον άξονα των συμμάχων του. Το μεγαλύτερο πλήγμα δέχθηκε η φιλο-ιρανική Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Επί χρόνια το Ιράν ενίσχυε το οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ ως βασικό μέρος της εμπροσθοφυλακής του. Η ιδέα ήταν ότι το Ισραήλ δεν θα εξαπέλυε επίθεση, γνωρίζοντας πως η Χεζμπολάχ θα το σφυροκοπούσε από τα σύνορα του Λιβάνου.
Αλλά το Ισραήλ ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων, εφαρμόζοντας τα σχέδια που είχε αναπτύξει μετά τον πόλεμο του 2006. Ανατίναξε παγιδευμένες με εκρηκτικά συσκευές τηλε-ειδοποίησης που είχαν μέλη της Χεζμπολάχ, εισέβαλε στο νότιο Λίβανο και εξόντωσε τον ηγέτη της οργάνωσης, Σεΐχη Χασάν Νασράλα. Η Χεζμπολάχ εξακολουθεί να πολεμά και να σκοτώνει Ισραηλινούς στρατιώτες εντός του Λιβάνου και να εκτοξεύει μεγάλους αριθμούς ρουκετών. Όμως, έχει χάσει τον ηγέτη της και μεγάλο μέρος του οπλοστασίου της.
Αντιμέτωπο με την κατάρρευση της στρατηγικής του, το Ιράν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να αντεπιτεθεί. Δεν μπορούσε να αφήσει τους πληρεξούσιους του να πολεμήσουν. Αυτό θα αποδυνάμωνε την ηγετική θέση τους στην περιοχή, θα εμφανιζόταν ως ένας αδύναμος γίγαντας στα μάτια των συμμάχων του στη Μέση Ανατολή. Η απάντησή του ήταν μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου.
Ακολούθησαν οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ στις 25 Οκτωβρίου. Χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από ό,τι περίμεναν πολλοί.
«Παύσατε πυρ» …προς το παρόν
Ο ανώτατος πνευματικός ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ απάντησε ότι «το κακό που διέπραξε το σιωνιστικό καθεστώς (Ισραήλ) πριν από δύο νύχτες δεν πρέπει ούτε να υποβαθμιστεί ούτε να υπερτιμηθεί». Ο Χαμενεΐ επιδεικνύει ψυχραιμία και η αυτοσυγκράτηση σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία οι υπερσυντηρητικοί βουλευτές ζητούν νέες επιθέσεις κατά του Ισραήλ, για να εκμεταλλευτεί η Τεχεράνη τον πόλεμο «φθοράς» στον οποίο έχουν εμπλακεί οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις, από την μία στη Γάζα απέναντι στη Χαμάς και από την άλλη στον Λίβανο απέναντι στην Χεζμπολάχ.
Όμως, το Ιράν δεν μπορεί να αντέξει περισσότερη αβεβαιότητα, καθώς αντιμετωπίζει προκλήσεις από τη Δύση σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα, μια οικονομία σε κακή κατάσταση, μία υποβόσκουσα κοινωνική αναταραχή και έναν «υπόγειο» πόλεμο για την διαδοχή του Χαμενεΐ.
Είναι δύσκολο να σταματήσουν οι διαδοχικοί γύροι πληγμάτων και αντεπιθέσεων όταν οι εμπλεκόμενες χώρες πιστεύουν ότι θα θεωρηθούν αδύναμες. Έτσι οι πόλεμοι ξεφεύγουν εκτός ελέγχου. Το ερώτημα τώρα είναι εάν το Ιράν είναι έτοιμο να αφήσει τον τελευταίο λόγο στο Ισραήλ, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση του πολέμου. Για άλλη μια φορά, η Μέση Ανατολή περιμένει. Η απόφαση του Ισραήλ να μην χτυπήσει πετρελαϊκές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ίσως, δώσει στην Τεχεράνη την ευκαιρία να αναβάλει μια απάντηση, τουλάχιστον για αρκετό καιρό, όσο η διπλωματία εξελίσσεται παρασκηνιακά.
