Tου Άλκη Φιτσόπουλου
Να παινέψω τα γένια μου, μιας και τα έχω κιόλας. Αρχές της
δεκαετίας του 90 έγραφα σε μια στήλη στο «Φίλαθλο» ότι η ηθική
του μέλλοντος είναι η αισθητική. Πως στο μέλλον, όπως σήμερα,
δηλαδή, σημασία έχει η εικόνα και λιγότερο ο λόγος, η ουσία. Ότι η
κηδεία ενός ανθρώπου έχει μεγαλύτερη αξία από τον άνθρωπο που
έφυγε από την ζωή. Σ’ ένα ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό αγώνα
συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Η κερκίδα προβάλλεται σαν το πρωτεύον
και κατόπιν ο ίδιος ο αγώνας και η έκβασή του.
Κατά την διάρκεια των αγώνων, η κάμερα εστιάζει σε διάφορα
όμορφα πρόσωπα. Γυναικεία, φυσικά ή σε παιδικά. Αυτή η εικόνα
αποτυπώνεται καλύτερα στο μυαλό του τηλεθεατή, παρά μία φάση
από το παιχνίδι. Αποδεδειγμένο. Η γνωστή σε όλους, πια, Μαριγκόνα,
έτσι έγινε διάσημοι από ένα ζουμ αγώνα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο
τηλεσκηνοθέτης κέντραρε επάνω της και μετά, όλα είναι ιστορία.
Βροχή έπεφταν οι προτάσεις για επαγγελματική σχέση.
Αυτό το εύκολο χρήμα είναι και το κυρίως ζητούμενο τη σήμερον
ημέραν. Γι αυτό στο γήπεδο δεν θα δεις ποτέ απεριποίητη γυναίκα.
Όχι πως είναι κακό, βέβαια, να βλέπεις μια περιποιημένη γυναίκα
ακόμα και στο γήπεδο. Τουναντίον. Οι καιρό άλλαξαν, ωστόσο. Εκεί
που το γήπεδο ήταν ένας χώρος ξενοιασιάς, άρα και το πρόχειρο
ντύσιμο, τώρα έγινε επιβεβλημένο μέρος αυταρέσκειας, με πρόσχημα
την παρακολούθηση ενός αγώνα. Οι περισσότεροι θεατές την ώρα
του αγώνα μοιράζουν το βλέμμα τους ανάμεσα στο παρκέ ή το
χορτάρι με τις γιγαντοοθόνες. Μήπως και ο τηλεσκηνοθέτης εστιάσει
επάνω τους.
Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ έχασε, πια την αυθεντικότητά του στην
συνείδηση των θεατών. Μοιράζεται, πλέον. Γι αυτό και οι γυναίκες –
ρεπόρτερ είναι πανέμορφες και sexy και ουδείς ασχολείται με τις
ερωτήσεις τους και τι απαντήσεις παίρνουν. Σημεία των καιρών…
