Τα epikaira.gr φιλοξένησαν λίγο νωρίτερα σήμερα αμετάφραστη από το αγγλικό κείμενο μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση της Δρος Πελαγίας Καρπαθιωτάκη και του Think Tunk CGTN.
Στην ανάλυση αυτή αναφέρεται μεταξύ άλλων πως :”Τις τελευταίες δεκαετίες, ολόκληρος ο κόσμος λειτουργεί σε ένα ολοένα και πιο περίπλοκο γεωπολιτικό περιβάλλον με τους παγκόσμιους παίκτες να αναπτύσσουν στρατηγικές για την προστασία της ασφάλειάς τους”.
Στο κείμενο αυτό σημειώνεται πως : “Στις ΗΠΑ, οι εκκλήσεις υπέρ της αποσύνδεσης από την Κίνα έχουν αυξηθεί τον τελευταίο καιρό. Η ΕΕ επιδίωξε να αποφύγει τη συζήτηση σχετικά με την αποσύνδεση από την Κίνα, αλλά ταυτόχρονα μετριάζει την πίεση των ΗΠΑ πλαισιώνοντας τη συζήτηση γύρω από την έννοια της αποδέσμευσης κινδύνου, η οποία έχει γίνει οργανωτική αρχή για την ΕΕ”.
Σε ότι αφορά τις κομβικές Εμπορικές σχέσεις ΕΕ-Κίνας ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε στοιχεία της Eurostat και το Γραφείο Οικονομικής Ανάλυσης των ΗΠΑ, από σήμερα οι ΗΠΑ παραμένουν ο σημαντικότερος οικονομικός εταίρος της ΕΕ. Μόνο για τις εισαγωγές αγαθών η Κίνα ξεχωρίζει ως πιο σημαντική για την ΕΕ σε σχετικούς όρους από τις ΗΠΑ. Το 2023, η Κίνα ήταν ο μεγαλύτερος εταίρος για τις εισαγωγές αγαθών της ΕΕ (20,5% των συνολικών εισαγωγών εκτός ΕΕ) και ο τρίτος μεγαλύτερος εταίρος για τις εξαγωγές αγαθών της ΕΕ (8,8% των συνολικών εξαγωγών εκτός ΕΕ).
Στο κομβικό ερώτημα αν η στρατηγική απομάκρυνσης του κινδύνου από την Κίνα εξυπηρετεί τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ, οι συντάκτες της ανάλυσης αυτής εκτιμούν πως: “Η παγκοσμιοποίηση εισέρχεται σε μια νέα φάση. Οι υποστηρικτές της «επιβράδυνσης» προτείνουν ότι ο κόσμος βιώνει μια επιβράδυνση στην απελευθέρωση του εμπορίου καθώς τα έθνη αποσύρονται από την υποστήριξή τους στο ανοιχτό εμπόριο, μια τάση που μπορεί να ενισχυθεί από την τρέχουσα αφήγηση αποφυγής κινδύνου και θα μπορούσε να εμβαθύνει περαιτέρω τις γεωοικονομικές διαιρέσεις. Η Παγκόσμια Οικονομική Προοπτική του ΔΝΤ, που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2023, προβλέπει πτώση στην ανάπτυξη του εμπορίου. Ορισμένοι θεατές έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της μείωσης του κινδύνου στην παγκόσμια οικονομία. Μια επιταχυνόμενη ατζέντα οικονομικής ασφάλειας θα μπορούσε να επισπεύσει τον οικονομικό κατακερματισμό και να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΕ επιδιώκει στρατηγική αυτονομία, η οποία συχνά συγχέεται με την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, τη μονομερή συμπεριφορά και μερικές φορές την αυταρχικότητα. Αυτό που δεν συνεπάγεται απαραιτήτως η αυτονομία είναι η ανεξαρτησία, λιγότερο ακόμη η μονομερής στάση ή η αυταρχικότητα. Στην πραγματικότητα, στο βαθμό που η πολυμέρεια αποτελεί καθοριστικό χαρακτηριστικό του εσωτερικού συντάγματος και της εξωτερικής ταυτότητας της ΕΕ, το ένστικτό της θα είναι πάντα να ενεργεί με άλλους. Ωστόσο, η ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία αμφισβητείται. Μια πρώτη κριτική3 είναι ότι η ΕΕ απλά δεν μπορεί να γίνει αυτόνομη στο ορατό μέλλον, σίγουρα όχι στον κρίσιμο τομέα της άμυνας όπου η εξάρτηση από τις ΗΠΑ θα παραμείνει καθοριστικό χαρακτηριστικό. Δύο λιγότερο συχνά διατυπωμένες αντιρρήσεις για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία φαίνονται πιο συναφείς. Ο πρώτος είναι ο κίνδυνος η επιδίωξη στρατηγικής αυτονομίας να διευκολύνει την αδικαιολόγητη συγκέντρωση εξουσίας εντός της ενιαίας αγοράς από μεμονωμένες εταιρείες ή ομάδες κρατών μελών. Το δεύτερο είναι ότι η στρατηγική αυτονομία μπορεί έμμεσα να τροφοδοτήσει τον προστατευτισμό. Κατά την επιθεώρηση, και τα δύο αυτά επιχειρήματα αξίζουν προσοχής”.
