Στην Ελλάδα της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς και της επικράτησης της
νεοφιλελεύθερης οικονομικής ατζέντας κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με
ιστορίες εργαζομένων οι οποίοι βλέπουν το άγριο πρόσωπο ανάλγητων
εταιρειών, οι οποίες δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο για
την νομική εξόντωση εργαζομένων τους.
Στα διάθεση των Επικαίρων έφθασε μια πολύ περίεργη ιστορία προ ολίγων
ημερών. Πρωταγωνιστές στην υπόθεση που αποκαλύπτουμε σήμερα είναι τα
πολύπαθα καταστήματα duty free που πέρασαν μετά την οικονομική κρίση
στα χέρια ισχυρών του εξωτερικού και ένας εργαζόμενός τους στην
Θεσσαλονίκη που από το 2009 διαγνώστηκε με καρκίνο. Ο εργαζόμενος
αυτός ο κ. Αριστοτέλης Μ. (τα στοιχεία του οποίου διατηρούν στην κατοχή
τους τα Επίκαιρα) είδε το πιο ανάλγητο πρόσωπο που μπορεί να αντικρίσει
εργαζόμενος από την εταιρεία στην οποία εργάζεται.
Όπως αναφέραμε ο εν λόγω εργαζόμενος το 2009 διαγνώστηκε με καρκίνο και
έχοντας κάθε νόμιμο λόγο ζήτησε από την διεύθυνση της εταιρείας που
εργαζόταν να αλλάξει πόστο ,ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στα
καθήκοντά του με τα νέα δεδομένα της υγείας του. Ο τότε Διευθυντής της
εταιρείας , τα στοιχεία του οποίου επίσης βρίσκονται στην διάθεση των
Επικαίρων, όχι μόνο δεν άκουσε την αγωνιώδη φωνή του ασθενή
εργαζόμενου, αλλά μετά από κάποιο διάστημα τον απέλυσε κιόλας.
Ο εργαζόμενος όπως ήταν φυσικό προσέφυγε στην δικαιοσύνη , η οποία και
τον δικαίωσε μέχρι και στο Εφετείο. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για την
διεύθυνση της εταιρείας , η οποία προχώρησε σε αίτημα αναίρεσης της
απόφασης του Εφετείου στον Άρειο Πάγο , ώστε να δημιουργήσει και άλλα
προσκόμματα στην επιστροφή του εργαζομένου στην εργασία του.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν ο άνθρωπος αυτός να συνεχίζει να
σηκώνει τον διπλό σταυρό της ασθένειάς του και του νομικού αγώνα ,που
κέρδισε μέχρι το Εφετείο, και η ήδη επιβαρυμένη υγεία του με τα χρόνια να
επιβαρυνθεί περισσότερο.
Την ίδια στιγμή η εταιρεία στα πλαίσια της εταιρικής της ευθύνης διαφημίζει με
κάθε τρόπο δωρεές λαπ τοπ που έκανε σε μαθητές ακριτικών περιοχών . Η
ίδια όμως εταιρεία δεν έδειξε καμία ευαισθησία στην υγεία ενός ανθρώπου
που εργάζονταν σε αυτή και επέλεξε όχι μόνο να τον απολύσει , αλλά ακόμα
και όταν αυτός δικαιώθηκε από τα ελληνικά δικαστήρια , του έφραξε το δρόμο
της επιστροφής εξαντλώντας κάθε νομικό μέσο που θα μπορούσε να ασκήσει
εναντίον όχι ενός απλού εργαζόμενου , αλλά ενός καρκινοπαθούς
εργαζόμενου.
Αυτή είναι η ιστορία που ένα πρώτο μέρος της παρουσιάζουμε σήμερα.
Σε ότι έχει να κάνει γενικότερα τώρα με τα Duty free αναρωτιόμαστε αλήθεια
αν ο Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Φλωρίδης και ο αδερφός του περνάνε συχνά
από τα Duty free , γιατί σίγουρα από εκεί περνάνε διάφοροι υπηρεσιακοί
παράγοντες του ΣΕΠΕ, του τελωνείου κτλπ.
Tου Σπ. Τρ.
