Του Κώστα Παππά
Η καθαρή νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις Αμερικανικές εκλογές οφείλετε σε πολλούς παράγοντες. Πέρα από την προφανή ανάγκη αλλαγής πολιτικής των ΗΠΑ στο διεθνές επίπεδο , αλλά και στην εσωτερική ανασυγκρότηση της αμερικανικής κοινωνίας, με βασικά προτάγματα την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και την οικονομία φαίνεται οτι και ένας άλλος παράγοντας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Μιλάμε για την πολυδιαφημιζόμενη woke κουλτούρα ή ατζέντα.
Τα τελευταία 4 χρόνια η κυβέρνηση Μπαϊντεν και μαζί της και ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος, χωρίς να εξαιρείται και η Ελλάδα , επένδυσαν στην κουλτούρα αυτή και μάλιστα την επέβαλαν σαν ένα δρόμο που όλοι ανεξαιρέτως θα έπρεπε να ακολουθήσουν και μάλιστα χωρίς διαμαρτυρία. Η έκρηξη αυτού του ακραίου δικαιωματισμού στην Δύση δεν είναι πρωτόγνωρη, αλλά για πρώτη φορά εξέλαβε παγκόσμιες διαστάσεις και μάλιστα με την ευγενική χορηγία μεγάλων πολυεθνικών κολοσσών, που είδαν σε αυτή μια ακόμα ευκαιρία προώθησης των προϊόντων τους και ανάπτυξης των κερδών τους. Αλλά η οικονομική διάσταση είναι μόνο ένα σκέλος της επιβολής αυτών των απόψεων, γιατί η πολιτική εκφράστηκε με νομοθετικές πρωτοβουλίες που λαμβάνονται με ρυθμό μυδραλιοβόλου τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Ωστόσο η πολιτική διάσταση αυτής της έκρηξης ενός αχαλίνωτου δικαιωματισμού στοχεύει όχι μόνο να επιβάλλει τον σεβασμό στην ιδιαιτερότητα κάθε ανθρώπου, που άλλωστε είναι δεδομένη στον νομικό και πολιτικό πολιτισμό της Δύσης, αλλά ουσιαστικά σε έναν νέο τρόπο ζωής και αυτό άρχισε να ενοχλεί τον μέσο πολίτη και στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μπάιντεν, η “woke” κουλτούρα, μια κίνηση που αρχικά στόχευε στην ευαισθητοποίηση για κοινωνικές αδικίες, πήρε έντονη δυναμική. Πολιτικές και ρητορικές που υποστήριζαν την κοινωνική δικαιοσύνη συχνά κατέληγαν να κατηγορούν ή να στιγματίζουν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.
Για πολλούς που θεωρούνταν «κανονικοί» ή «μέσοι» πολίτες πριν από λίγα χρόνια, οι αλλαγές αυτές ήταν αποπνικτικές
Φυλετικές Σχέσεις: Πολλοί λευκοί Αμερικανοί αισθάνθηκαν ότι χαρακτηρίζονταν ως προνομιούχοι ή καταπιεστές απλώς λόγω του χρώματος του δέρματός τους, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους εμπειρίες ή πεποιθήσεις.
Θέματα Φύλου: Η αντίληψη ότι υπάρχουν δύο φύλα αντιμετωπίστηκε ως παρωχημένη ή ακόμα και ως δείγμα συντηρητισμού, αφήνοντας πολλούς να αισθάνονται ότι οι απόψεις τους δεν έχουν θέση ούτε στο δημόσιο διάλογο, ούτε στο δημοκρατικό κόμμα.
Ρόλοι των Φύλων: Οι άνδρες συχνά αισθάνθηκαν ότι κατηγορούνταν συλλογικά για κοινωνικές ανισότητες, τη λεγόμενη πατριαρχία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ατομικές τους πράξεις ή στάσεις.
Ισότητα: Η πίστη στην ισότητα ενώπιον του νόμου ερμηνεύτηκε από ορισμένους ως άρνηση των συστημικών προβλημάτων, οδηγώντας σε κατηγορίες ρατσισμού.
Διεθνείς Σχέσεις: Η υποστήριξη του δικαιώματος ύπαρξης και αυτοάμυνας του Ισραήλ αντιμετωπίστηκε ως ένδειξη καταπίεσης, δημιουργώντας εντάσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Σεξουαλικός Προσανατολισμός: Οι ετεροφυλόφιλοι αισθάνθηκαν ότι κατηγορούνται για καταπίεση της LGBTQ κοινότητας, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους στάσεις ή πράξεις.
Η συσσώρευση αυτών των αισθημάτων καταπίεσης οδήγησε πολλούς πολίτες να αισθανθούν αποξενωμένοι από το Δημοκρατικό Κόμμα. Η έλλειψη χώρου για διάλογο και η τάση για χαρακτηρισμούς δημιούργησαν ένα κλίμα πόλωσης. Οι πολίτες δεν αισθάνονταν πλέον ότι εκπροσωπούνται ή ότι οι ανησυχίες τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η νίκη του Τραμπ μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια αντίδραση σε αυτή την ακραία “woke” κουλτούρα. Οι ψηφοφόροι, κυρίως οι άνδρες, φαίνεται ότι εν μέρει εξέφρασαν την απόρριψη της woke κουλτούρας και την προτίμησή τους προς την ανεκτικότητα, που επιτρέπει τον διάλογο και σέβεται τις διαφορετικές απόψεις χωρίς να στιγματίζει.
Αυτό το κύμα δικαιωματισμού βεβαίως ήρθε και στην Ελλάδα με αποκορύφωμα το νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και μάλιστα από τη ΝΔ, το κόμμα που εκπροσωπούσε εδώ και χρόνια τις παραδοσιακές αξίες στην ελληνική κοινωνία. Το με ποιον τρόπο αρχικά επηρέασε και το ίδιο κυβερνών κόμμα εκλογικά η υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, με τις ψήφους των κομμάτων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, φάνηκε στα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και ίσως να φανεί και στο μέλλον σε άλλες κάλπες. Καθώς η εκλογή Τραμπ μπορεί να μεγεθύνει την αντίδραση σε αυτόν τον παραλογισμό και να βρει μιμητές και σε άλλες χώρες, που οπωσδήποτε θα διαθέτουν πολιτικές εφεδρίες, οι οποίες θα εκφράζουν την παράδοση και τις αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε για αιώνες η ανθρώπινη κοινωνία.
