Του Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη*
Ως ενδιαφερόμενος πολίτης για τα εθνικά θέματα, θα ήθελα να προβώ σε μία διαπίστωση και να εκφράσω την απογοήτευσή μου για την αποτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής(ελλαδικής και κυπριακής), πενήντα χρόνια μετά την κυπριακή τραγωδία , να αναδείξει την ουσία του Κυπριακού που είναι πρόβλημα Εισβολής, Κατοχής και Εποικισμού των κατεχομένων. Η Τουρκία κατόρθωσε να το μετατρέψει σε διένεξη μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Έτσι δεν πρόκειται να επιλυθεί και θα δηλητηριάζει τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας. Αποτελεί πάγια θέση μου ότι, αν η Κύπρος αφεθεί να χαθεί , σειρά θα έχουν η Θράκη μας και το μισό Αιγαίο. Αυτοί είναι οι διαχρονικοί στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, πέρα από τις ανεφάρμοστες-κατά καιρούς- συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, που για τους Τούρκους αποτελούν κινήσεις τακτικής …
Όταν γίνονται προσπάθειες επίλυσης του χρονίζοντος προβλήματος της Κύπρου, οι ηγέτες της Ε.Ε.- αντί να συναντηθούν με όσο το δυνατό περισσότερα πολιτικά και κοινωνικά σύνολα που να εκφράζουν τις απόψεις της πλειονότητας του κυπριακού ελληνισμού- επιλέγουν να ακούσουν κυρίως θέσεις που δεν έχουν την στήριξή της. Άκρως διαφωτιστικός είναι ο Κώστας Μαυρίδης , Ευρωβουλευτής του ΔΗ.ΚΟ, Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο, στο κείμενό του με τίτλο «Η επιλεκτική ενημέρωση των Ευρωπαίων από “ δικούς” μας» το οποίο ακολουθεί.
«Οι δηλώσεις του πρώην Επιτρόπου της Κύπρου στην Ε.Ε., Χρ. Στυλιανίδη, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων ότι η “μισή Κύπρος είναι ήδη τουρκική” , προκάλεσαν σοβαρές αντιδράσεις. Επρόκειτο για μια ατυχή διατύπωση και το θέμα θα είχε λήξει αν απλώς το ανακαλούσε, όπως άλλωστε τον παρότρυναν. Ωστόσο, ο ίδιος επέμενε στρεβλωτικά ότι “ είναι διατύπωση η οποία ακούγεται με ακριβώς τις ίδιες λέξεις και στην Κυπριακή Βουλή, ακόμα και από Προέδρους της Δημοκρατίας” ! Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν αυτές οι “εξηγήσεις ” του, καθώς και η αναφορά του στην προδοσία της χούντας του 1974, που έφερε την εθνική τραγωδία στην Κύπρο, την οποία όμως προχώρησε να ερμηνεύσει ως παραγνώριση του συσχετισμού δυνάμεων, η οποία οδηγεί σε εθνικές τραγωδίες!
Γενικά, το πρόβλημα προκαλείται από μια περιορισμένη μειοψηφία “ δικών μας” , οι οποίοι παρουσιάζονται επιτήδεια ωσάν να εκπροσωπούν την πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού, με τη συνέργεια άλλων που εξυπηρετούνται από τέτοιες στρεβλώσεις. Χαρακτηριστικά, όταν εξελέγην για πρώτη φορά Ευρωβουλευτής, είχα διαπιστώσει ότι ο τότε Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς συζητούσε για το Κυπριακό πρόβλημα με τον τότε “δικό μας” Επίτροπο στην ΕΕ. Αργότερα, προσέγγισα τον Πρόεδρο Σουλτς, στον οποίο εξήγησα ότι, αν επιθυμεί την προώθηση αποδεκτής λύσης στο Κυπριακό, θα πρέπει να επενδύει χρόνο και με άλλους, οι οποίοι μπορούμε να του μεταφέρουμε καλύτερα την άποψη της πλειοψηφίας στην Κύπρο. Η ενημέρωση από έναν πρωτοστάτη της άποψης η οποία απορρίφθηκε συντριπτικά στο δημοψήφισμα το 2004 ή από “οπαδούς της όποιας λύσης” , δεν διαφωτίζει ούτε προσθέτει θετικά, αφού αυτοί είναι δεδομένο ότι θα στηρίξουν οτιδήποτε προκύψει ως λύση. Ο Σουλτς ανταποκρίθηκε και είχαμε μια εκτενή συζήτηση στο Γραφείο του, όπου έμαθα διάφορα για τις χρηματοδοτήσεις στην προώθηση πολιτικών και προσώπων στην Κύπρο.
Η μεροληπτική ενημέρωση Ευρωπαίων και ξένων από “δικούς μας” γίνεται συστηματικά για δεκαετίες, π.χ. με τα περιβόητα «επαναπροσεγγιστικά σεμινάρια» χρηματοδότησης εξωτερικού με προεπιλεγμένους συμμετέχοντες, με τους αριστεροδέξιους «opinion leaders» ως προωθητές του Σχεδίου Ανάν, με “ ειδική ” ενημέρωση του αντιπροσώπου του Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, Ντάουνερ στο Πέρα Πεδί κ.ά. Πρόσφατα, είχαμε την περίπτωση της προσωπικής απεσταλμένης του Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Ολγκίν, η οποία συνάντησε εκπροσώπους της “ κοινωνίας των πολιτών” με ελάχιστη εμβέλεια στην κοινωνία και συγκεκριμένης πολιτικής απόκλισης. Με επιστολή μου προς την κ. Ολγκίν έθεσα το θέμα της ανάγκης σφαιρικής ενημέρωσής της από εκπροσώπους της πλειοψηφίας των πολιτών, οι οποίοι προσβλέπουν σε συνάντησή τους μαζί της.
Η μεροληπτική και επιλεκτική ενημέρωση ξένων από “δικούς μας” έχει αποδειχθεί συνταγή για αποτυχία, αφού παραγνωρίζει την πλειοψηφία των πολιτών. Ωστόσο, μια μικρή ομάδα πολιτών παραμένει εμμονικά στρατευμένη, ιδιαίτερα στα “ Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης” με διάφορα προφίλ, επιδιώκοντας να δημιουργήσει την εντύπωση ότι αντιπροσωπεύει πολλούς, ενώ ταυτοχρόνως στοχοποιεί τους πολίτες της κοινής λογικής, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία απέναντι στις δικές τους ακραίες απόψεις. Άλλωστε, ο ανομολόγητος φόβος των στρατευμένων είναι πάντα o ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης της κοινής λογικής και σωφροσύνης».
*Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, φιλόλογος, ιστορικός , πολιτικός επιστήμων και συγγραφέας
