Του Κώστα Παππά
Οι ανεπανάληπτες συγκεντρώσεις με την συμπλήρωση δύο ετών από την τραγωδία των Τεμπών έρχονται ως μια συλλογική αφύπνιση του ελληνικού λαού. Με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες βγήκαν στους δρόμους.
Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια κυρίως μετά την τραγωδία της Μarfin για να ξαναδεί κάποιος από την τραυματισμένη Ελλάδα των μνημονίων τόσους ανθρώπους κάθε ηλικίας μαζί στους δρόμους. Ανθρώπους που τους ένωνε κάτι κοινό, το αίτημα για δικαιοσύνη και δημοκρατία. Στην εποχή των μνημονίων οι Έλληνες βγήκαν στους δρόμους για να φωνάξουν για την κατάλυση του κοινωνικού κράτους , για την κατάρρευση των εισοδημάτων τους , για το τέλος μιας ολόκληρης εποχής ευημερίας.
Την Παρασκευή όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν βγήκαν στο δρόμο για να διεκδικήσουν κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα , αλλά για να φωνάξουν για την κατάλυση κάθε έννοιας δικαιοσύνης με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών. Άνθρωποι οι οποίοι ενώθηκαν κάτω από την ίδια αντίληψη των πραγμάτων και αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στην ιστορία.
Κανείς δεν γνωρίζει ποιες θα είναι οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα μετά τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής , το σίγουρο είναι όμως οτι τα πράγματα στο κοινωνικό επίπεδο έχουν αλλάξει. Ο μακρύς και βαθύς λήθαργος της ελληνικής κοινωνίας , η οποία έμοιαζε να μην βρίσκει λόγους να είναι μαζί σε κάτι, τελειώνει.
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια εθνική απειλή ενώνει τους ανθρώπους ενός τόπου μπροστά στον κοινό εξωτερικό εχθρό και άλλες στιγμές που οι άνθρωποι ενώνονται μπροστά στους εσωτερικούς εχθρούς που είναι πάντα πιο δύσκολα αναγνωρίσιμοι και ανιχνεύσιμοι. Η περίπτωση των Τεμπών παραμένει ένα συλλογικό τραύμα που διαμόρφωσαν πολλοί παράγοντες και συντηρεί και μετά τις συγκεντρώσεις η έλλειψη ενσυναίσθησης μιας ανάλγητης πολιτικής εξουσίας.
Εκείνο όμως που άλλαξε είναι οτι όλοι αναγνωρίσαμε τους λόγους που μπορούμε και πρέπει να είμαστε μαζί ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Οι κομματικές ταμπέλες της Μεταπολίτευσης, οι οποίες εδώ και χρόνια ξεθώριαζαν, πέφτουν μαζί με τις μάσκες όσων τις κρέμασαν στο λαιμό μας. Από την Παρασκευή και μετά νοιώθουμε όλοι οτι υπάρχει οξυγόνο το οποίο είναι καθαρό όταν υπάρχει λόγος να βρίσκεται ξανά ο ένας δίπλα στον άλλο.
