Του Κώστα Παππά
Το ρευστό σκηνικό που παρατηρείται εδώ και μήνες στα ελληνικά πολιτικά πράγματα μοιάζει να προσκαλεί το ίδιο σε αναμόρφωσή του . Η δημοσκοπική κατάρρευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ταυτόχρονα με την πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά πράγματα της χώρας αδυναμία της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης να εκφραστεί από κάποιο κόμμα αποτελεσματικά δημιουργεί αναπόδραστα πολιτικό κενό. Επειδή λοιπόν η φύση , αλλά και η πολιτική, απεχθάνονται το κενό, θα πρέπει πλέον να εμπιστευθούμε αυτή την πραγματικότητα της αναπλήρωσης του κενού από κάτι καινούργιο.
Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση έχει μπει σε έναν κύκλο εσωστρέφειας και κόπωσης, από τα 6 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας και ήδη φαίνονται και οι πρώτες κινήσεις των δελφίνων για την επόμενη μέρα , αλλά και την αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αναδείξουν μια κυβερνητική πρόταση, παρά μόνο αντισυστημικές κορώνες, αυτό που απομένει είναι μια νέα κίνηση.
Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο Αλέξης Τσίπρας που εδώ και καιρό προετοιμάζει το δικό του rebranding, γιατί βλέπει ότι από τις υπάρχουσες προσωπικότητες που ηγούνται των κομμάτων της αντιπολίτευσης καμία δεν μπορεί να διαμορφώσει ρεύμα αλλαγής και νίκης στις εκλογές και καμία δεν μπορεί να καρπωθεί την δημοσκοπική τελμάτωση της ΝΔ.
Όλο και πιο πολλές πληροφορίες λοιπόν τον τελευταίο καιρό αναφέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήδη έχει προϊδεάσει από τις δημόσιες εμφανίσεις του ότι εντόπισε το πρόβλημα και απαλλαγμένος και ο ίδιος, τουλάχιστον στο επίπεδο της ρητορικής, από τους δογματισμούς του παρελθόντος , ετοιμάζεται να κάνει την δική του αντεπίθεση.
Αυτό φάνηκε και από την παρέµβαση που έκανε πρόσφατα στην ηµερίδα του ινστιτούτου του, µε αντικείµενο τα ζητήµατα των θεσµών και της ∆ικαιοσύνης. Η οµιλία του είχε διττό χαρακτήρα. Αφενός µε σφοδρότατη κριτική προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για συγκάλυψη. Αφετέρου, και εδώ είναι η είδηση, µε κριτική προς την αντιπολίτευση για την αδυναµία συνεννόησης και πειστικής απάντησης στην κυβέρνηση. Η φράση «Ζητείται ελπίς» που χρησιµοποίησε µόνο απαρατήρητη δεν πέρασε. Η λέξη «ελπίδα» ήταν το κυρίαρχο σύνθηµα στην προεκλογική του εκστρατεία το 2015. Ακριβώς δέκα χρόνια µετά, ο κ. Τσίπρας εµφανίζεται σχεδόν έτοιµος να σαλπίσει το ίδιο σύνθηµα.
Από το περασµένο καλοκαίρι, ο πρώην πρωθυπουργός είχε θέσει ως χρονικό ορόσηµο στους συνοµιλητές του την εκλογή Προέδρου της ∆ηµοκρατίας. Θεωρούσε ότι τον Φεβρουάριο θα έχουν αποτυπωθεί οι πολιτικοί συσχετισµοί, οι οποίοι θα έχουν καταγράψει όχι µόνο τη φθορά της κυβέρνησης, αλλά και το εύρος της απήχησης του κ. Ανδρουλάκη µετά την επανεκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όσο και τα νέα δεδοµένα στον ΣΥΡΙΖΑ, που προέκυψαν από την «καρατόµηση» Κασσελάκη και την επιλογή που έγινε στο πρόσωπο του κ. Φάµελλου. Και οι δύο περιπτώσεις Ανδρουλάκης και Φάμελλος φαίνεται ότι μετρήθηκαν , ζυγίστηκαν και δημοσκοπικά τουλάχιστον δεν αποδίδουν. Η περίπτωση Κωνσταντοπούλου από την άλλη μπορεί να είναι ένα νέο δεδομένο, αλλά χωρίς πάγκο κανείς δεν πρόκειται να της δώσει τη δυνατότητας να εποφθαλμιά έστω μια θέση στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η αντισυστημικότητα έχει πάντα μια δυναμική , σε αυτή πόνταρε και ο Αλέξης Τσίπρας άλλωστε πριν από 10 χρόνια, αλλά τότε ήταν και άλλες οι εποχές, καθώς η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση επέβαλε την αντισυστημικότητα ως σύνθημα , σήμερα αυτό από μόνο του δεν αρκεί.
Ο Τσίπρας μετράει όλες αυτές τις εξελίξεις και πολύ προσεκτικά πλέον, όπως άλλωστε επιτάσσει και η θέση ενός πρώην Πρωθυπουργού, προετοιμάζει την κίνησή του , η οποία θα εμφανιστεί βέβαια στον χώρο της κεντροαριστεράς. Εκείνο που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτή η κίνηση που από ολοένα και πιο πολλούς θεωρείται δεδομένη μετά το Πάσχα, θα έχει αρχικά την δημιουργία μιας πρώτης θεωρητικής πολιτικής πλατφόρμας, της οποίας θα ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας, σαν ένας όμιλος πολιτικού προβληματισμού και μέσα στο Καλοκαίρι θα μετουσιωθεί σε συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα ή θα λειτουργήσει πολύ πιο γρήγορα ως συγκεκριμένη πολιτική πρωτοβουλία που θα προτείνει στα κόμματα της ευρύτερης κεντροαριστεράς την διαμόρφωση ενός ενιαίου συνεργαζόμενου πολιτικού πόλου; Σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας θα μετρήσει πολύ τις επιλογές του και αν του δοθεί και το δημοσκοπικό πράσινο φως θα επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή με συγκεκριμένο ρόλο και σαφώς αλλαγμένο προφίλ.
