Του Γιάννη Κορωναίου
Στην παράταξη της “σωστής πλευράς της Ιστορίας” δυσκολεύονται να δουν με τα ίδια μάτια τόσο τους δυο πολέμους που μαίνονται στην περιοχή μας, όσο και τις αποφάσεις που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο, και ας το επικαλούμαστε σε κάθε επίσημη δημόσια δήλωση σε ό,τι αφορά στα εθνικά μας θέματα.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης χαρακτήρισε λάθος την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου -ο ίδιος άνθρωπος που εγκαλεί όσους κρίνουν αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης- καθώς θεωρεί πως δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα “γιατί δεν βοηθά στην κατάπαυση του πυρός, θεωρούμε πωε είναι λάθος να εξομοιώνεται ένα κράτος το οποίο αμύνεται – προφανώς είναι υπό συζήτηση η έκταση αυτής της άμυνας – με μια τρομοκρατική οργάνωση όπως είναι η Χαμάς που επετέθη στο κράτος αυτό. Τη θέση αυτή δεν την εκφράσαμε λέγοντας ότι δεν σεβόμαστε τις αποφάσεις δικαστηρίων, αλλά την εξέφρασα σημειώνοντας ότι είναι αναγκαία η κατάπαυση του πυρός” όπως δικαιολογήθηκε με αφορμή κριτική που του άσκησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Μάλιστα σε αυτήν την προσπάθεια κατηγόρησε τον Ν. Ανδρουλάκη ότι υιοθετεί τη ρητορική της άκρας Αριστεράς, παραβλέποντας προφανώς πως ερωτηματα για την ελληνική στάση έχουν εκφράσει και κυβερνητικοί βουλευτές, όπως ο πρώην υπουργός Κ. Καιρίδης. “Θα ήθελα να ρωτήσω. Πρώτον, το Υπουργείο Εξωτερικών την έχει μελετήσει και είναι η εμπεριστατωμένη άποψη της ελληνικής πλευράς, ότι η απόφαση είναι νομικά ατεκμηρίωτη και λανθασμένη; Εάν είναι λανθασμένη, σημαίνει και μη εφαρμοστέα και αν όλα αυτά, αποτελούν μία αποστασιοποίηση από την πάγια ελληνική θέση, ότι το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς Θεσμοί παραμένουν ο βασικός Πυλώνας της εξωτερικής μας πολιτικής” ήταν η ερώτηση του στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας.
Το πρόβλημα εκκινεί από το γεγονός πως η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ασκεί ευκαιριακή εξωτερική πολιτική, χωρίς την πυξίδα των πάγιων εθνικών θέσεων, των ιστορικών δεσμών και του μόνιμου ζητούμενου, την επίτευξη της ειρήνης σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι διαχρονικές εθνικές θέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, από εκείνες του Κων. Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι αυτές τις περασμένης δεκαετίας, πήγαν περίπατο επί Μητσοτάκη, καθιστώντας τη χώρα εμπόλεμο μέλος στο ρωσοουκρανικό μέτωπο και υπερασπιστή του Νετανιάχου, αναγνωρίζοντας ακόμα και από το βήμα του ΟΗΕ το νόμιμο δικαίωμα του στην “άμυνα” την ώρα που σκότωνε χιλιάδες αμάχους. Ακόμα και το αφήγημα της προσήλωσης στις ευρωπαϊκές αποφάσεις πήγε περίπατο, από τη στιγμή που ο ύπατος εκπρόσωπος των εξωτερικών της Ε.Ε. Γ. Μπορέλ κάλεσε τα κράτη μέλη να σεβαστούν την απόφαση ενώ η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό του Όρμπαν, που κάλεσε τον Νετανιάχου να επισκεφτεί την Ουγγαρία..
Με τον “λεκέ” της αμφισβήτησης της απόφασης ενός ανεξάρτητου διεθνούς δικαστικού οργανισμού που απονέμει Δικαιοσύνη υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ, θα συνεχίσουμε να επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο και το Δικαστήριο της Χάγης για τα ελληνοτουρκικά.
