«Νωρίς το πρωί της 19ης Μαρτίου, δεκάδες ένοπλοι αστυνομικοί εμφανίστηκαν στην πόρτα μου με εντολή κράτησης. Η σκηνή έμοιαζε με τη σύλληψη ενός τρομοκράτη και όχι του εκλεγμένου δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, της μεγαλύτερης πόλης της Τουρκίας» γράφει ο Εκρέμ Ιμάμογλου, σε άρθρο του στους New York Times.
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου χαρακτηρίζει την σύλληψή του μόλις 4 ημέρες πριν τις προκριματικές εκλογές για την επόμενη προεδρική εκλογή στην Τουρκία, ως μία κίνηση δραματική αλλά ελάχιστα απροσδόκητη.
Τονίζει ότι η σύλληψή του ήρθε, μετά από «μήνες κλιμακούμενης νομικής παρενόχλησης εναντίον μου, με αποκορύφωμα την απότομη ανάκληση του πανεπιστημιακού μου διπλώματος 31 χρόνια μετά την αποφοίτησή μου. Οι αρχές φάνηκε να πιστεύουν ότι αυτό θα με απέκλειε από την κούρσα, επειδή το Σύνταγμα απαιτεί ο πρόεδρος να έχει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Αντιλαμβανόμενος ότι δεν μπορεί να με νικήσει στην κάλπη, ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατέφυγε σε άλλα μέσα: Έβαλε να συλλάβουν τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο με την κατηγορία της διαφθοράς, της δωροδοκίας, της διεύθυνσης εγκληματικού δικτύου και της βοήθειας προς το παράνομο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, παρόλο που οι κατηγορίες στερούνται αξιόπιστων στοιχείων. Τέθηκα σε διαθεσιμότητα από το εκλεγμένο αξίωμά μου λόγω των οικονομικών κατηγοριών».
«Η δημοκρατία του φόβου υπό τον κ. Ερντογάν»
«Για χρόνια, το καθεστώς του κ. Ερντογάν κατατρώει τους δημοκρατικούς ελέγχους και ισορροπίες – φιμώνει τα μέσα ενημέρωσης, αντικαθιστά τους εκλεγμένους δημάρχους με γραφειοκράτες, παραγκωνίζει το νομοθετικό σώμα, ελέγχει τη δικαιοσύνη και χειραγωγεί τις εκλογές. Οι μεγάλης κλίμακας συλλήψεις διαδηλωτών και δημοσιογράφων τους τελευταίους μήνες έστειλαν ένα ανατριχιαστικό μήνυμα: Κανείς δεν είναι ασφαλής. Οι ψήφοι μπορούν να ακυρωθούν και οι ελευθερίες να αφαιρεθούν σε μια στιγμή. Υπό τον κ. Ερντογάν, η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε δημοκρατία του φόβου.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από την αργή διάβρωση της δημοκρατίας. Είναι η εσκεμμένη διάλυση των θεσμικών θεμελίων της δημοκρατίας μας. Η κράτησή μου σηματοδότησε μια νέα φάση στην ολίσθηση της Τουρκίας προς τον αυταρχισμό και τη χρήση αυθαίρετης εξουσίας. Μια χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση αντιμετωπίζει τώρα τον σοβαρό κίνδυνο να περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή.
Η καταστολή επεκτάθηκε πέρα από μένα. Σε μια σαρωτική επιχείρηση που βασίστηκε σε ένα κατηγορητήριο που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συλλογή καταθέσεων από μυστικούς μάρτυρες, η αστυνομία συνέλαβε σχεδόν 100 άτομα, συμπεριλαμβανομένων ανώτερων δημοτικών διοικητικών στελεχών και επιχειρηματιών. Πριν από τις συλλήψεις προηγήθηκαν εκστρατείες παραπληροφόρησης και δυσφήμισης στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο, ο λαός της Τουρκίας απάντησε με προκλητικότητα. Παρά την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τα οδοφράγματα στις βασικές εισόδους των πόλεων, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη βορειοανατολική πόλη Ρίζε, παραδοσιακά προπύργιο του Ερντογάν, βγήκαν στους δρόμους. Μέσα σε λίγες ώρες και τις επόμενες ημέρες από την κράτησή μου, άνθρωποι όλων των ηλικιών και των καταβολών προσχώρησαν στο κόμμα μου. Έξω από την έδρα του δήμου της Κωνσταντινούπολης, οι άνθρωποι πραγματοποίησαν αγρυπνίες παρά τα όλο και πιο σκληρά μέτρα και τις συλλήψεις».
«15 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν εμένα»
«Ακόμη και με την καταστολή, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα πραγματοποίησε με επιτυχία τις προκριματικές εκλογές του την περασμένη Κυριακή. Η καταμέτρηση του κόμματος έδειξε ότι 15 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 1,7 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων μελών του κόμματος, ψήφισαν εμένα ως υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος.
Από την εκλογή μου ως δήμαρχος το 2019, έχω αντιμετωπίσει σχεδόν 100 έρευνες και δώδεκα δικαστικές υποθέσεις. Από το απίθανο έως το παράλογο, κάθε κατηγορία ήταν μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας να με φθείρουν, να με εμποδίσουν να υπηρετήσω τον λαό που με εξέλεξε, να με απομακρύνουν από το αξίωμα και να με εξαλείψουν ως αντίπαλο του κ. Ερντογάν.
Έχω ήδη αναμετρηθεί με υποψηφίους που υποστηρίζονται από τον κ. Ερντογάν τρεις φορές – δύο φορές στις τοπικές εκλογές για την Κωνσταντινούπολη το 2019 και μία ακόμη φορά πέρυσι – όταν ο ίδιος προσωπικά έκανε εκστρατεία εναντίον μου. Κέρδισα κάθε φορά. Τώρα που δεν μπορεί να με νικήσει στις εκλογές, χρησιμοποιεί τη λαβή του στο δικαστικό σώμα για να παραγκωνίσει έναν διεκδικητή που, σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα μπορούσε να κερδίσει αν οι εκλογές διεξάγονταν σήμερα.
Γιατί λοιπόν βγήκαν τόσοι πολλοί άνθρωποι στους δρόμους στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί το 2013;».
«Βράζει» η Τουρκία
«Εν μέσω αυξανόμενης αδικίας και μιας προβληματικής οικονομίας, η δημόσια απογοήτευση στην Τουρκία έχει φτάσει σε σημείο βρασμού. Οι άνθρωποι μιλούν και συσπειρώνονται γύρω από εμένα, έναν υποψήφιο που υπόσχεται ένταξη, δικαιοσύνη και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν θα φιμωθούν. Το κοινό αναγνώρισε επίσης τη σύλληψή μου ως μια προσπάθεια να σπρώξει την Τουρκία ακόμη περισσότερο στο δρόμο της απολυταρχίας.
Ακόμη και σε συνθήκες καταστολής, τα σημάδια αλληλεγγύης αντέχουν. Σοσιαλδημοκράτες ηγέτες και δήμαρχοι σε όλη την Τουρκία και όχι μόνο, από το Άμστερνταμ μέχρι το Ζάγκρεμπ, έδειξαν την υποστήριξή τους, με θάρρος και αρχές, μετά τη σύλληψή μου. Η κοινωνία των πολιτών, επίσης, δεν ταλαντεύτηκε. Αλλά οι κεντρικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο; Η σιωπή τους είναι εκκωφαντική. Η Ουάσιγκτον απλώς εξέφρασε «ανησυχίες σχετικά με τις πρόσφατες συλλήψεις και διαδηλώσεις» στην Τουρκία. Με λίγες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να δώσουν μια ισχυρή απάντηση.
Αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου δείχνει ότι η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και οι θεμελιώδεις ελευθερίες δεν μπορούν να επιβιώσουν σιωπηλά, ούτε να θυσιαστούν για λόγους διπλωματικής ευκολίας που μεταμφιέζονται ως «realpolitik».
Αναμφισβήτητα, τα πρόσφατα γεγονότα – ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ανατροπή του καθεστώτος αλ Άσαντ στη γειτονική μας Συρία και η καταστροφή στη Γάζα – έχουν ενισχύσει τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας, όχι μόνο λόγω της κρίσιμης ικανότητάς της να συμβάλλει στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Ωστόσο, η γεωπολιτική δεν θα πρέπει να μας τυφλώνει μπροστά στη διάβρωση των αξιών, ιδίως στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διαφορετικά, νομιμοποιούμε αυτούς που διαλύουν κομμάτι-κομμάτι την παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες.
Η επιβίωση της δημοκρατίας στην Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τον λαό της αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας παγκοσμίως. Η εποχή των ανεξέλεγκτων ισχυρών απαιτεί από όσους πιστεύουν στη δημοκρατία να είναι εξίσου δυναμικοί, δυναμικοί και αμείλικτοι με τους αντιπάλους τους. Η μοίρα της δημοκρατίας εξαρτάται από το θάρρος των φοιτητών, των εργαζομένων, των άλλων πολιτών, των συνδικάτων και των εκλεγμένων αξιωματούχων – εκείνων που αρνούνται να παραμείνουν σιωπηλοί όταν οι θεσμοί καταρρέουν. Έχω πίστη στους ανθρώπους της Τουρκίας και όχι μόνο που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία».
