Του Γιάννη Κορωναίου
Στην Ελλάδα του σήμερα, των αντιθέσεων και των αντιφάσεων, μπορούν να ειπωθούν τα πάντα και ταυτόχρονα, επί της ουσίας, να μη λέγεται τίποτα. Να υπάρχουν πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί, δεκάδες εφημερίδες και ραδιόφωνα, χιλιάδες ενημερωτικές ιστοσελίδες και παρ’ όλα αυτά, ο πολίτης να έχει έλλειμμα πληροφόρησης, τουλάχιστον πολύπλευρης. Να παραμένει η χώρα στην τελευταία θέση της Ευρώπης στην ελευθερία του Τύπου, πίσω από τη Βόρεια Μακεδονία και την Ουγγαρία του Όρμπαν -παρότι… βελτιώθηκε η θέση της σε σχέση με το 2022- και ο πρωθυπουργός να διαφωνεί, επικαλούμενος το Μακελειό, επειδή τον καθυβρίζει, λες και φέρεται με το “σεις και με το σας” στον Τσίπρα ή τον Καραμανλή…
Το θέμα είναι πως αντιλαμβανόμαστε και οι ίδιοι την ελευθερία της έκφρασης και τη δημοσιοποίησης της γνώμης. Πως αναγνωρίζουμε στον οποιονδήποτε το δικαίωμα να πει τι πιστεύει, επιλέγοντας το πότε και το που.
Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, η “επιτίμηση” του Άρη Πορτοσάλτε προς τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά -κεντρική γραμμή Μαξίμου που “υπηρέτησαν” κι άλλοι δημοσιογράφοι-, επειδή επίλεξε την εκδήλωση της Παναθηναϊκής Οργάνωσης Γυναικών και των Εκδόσεων Λιβάνη για να μιλήσει, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Μ. Κοττάκη “Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή”. «Δεν καταλαβαίνω πώς ο κ. Σαμαράς θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον ενός εκδοτικού οργανισμού ο οποίος στον καιρό της Novartis ήταν με τον Παπαγγελόπουλο, δηλαδή, ήταν εναντίον του» ήταν το “καρφί” του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ προς την πλευρά Σαμαρά, η οποία μάλιστα ερμηνεύτηκε και ως εκδήλωση της δυσφορίας του Μαξίμου για την κοινή παρουσία και ομιλία των δυο πρωθυπουργών της Νέας Δημοκρατίας.
Αφήνοντας στην άκρη τη πολιτική σκοπιμότητα, να υπενθυμίσουμε πως ο Αντώνης Σαμαράς έχει αρθρογραφήσει, διατυπώνοντας μάλιστα απόψεις που έχουν προκαλέσει αίσθηση, στην “ομόσταυλη” του ΣΚΑΪ, Καθημερινή, με τον κ. Πορτοσάλτε να μην έχει εκφράσει τη δυσφορία του σε εκείνες τις περιπτώσεις που ο πρώην πρωθυπουργός ασκούσε κριτική για τα ελληνοτουρκικά, τη διπλωματία και την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Επομένως δεν ενοχλείται επειδή μιλάει ο Σαμαράς αλλά επειδή μιλάει στο “περιβάλλον ενός εκδοτικού οργανισμού που ήταν εναντίον του”.
Ακολουθώντας τον συλλογισμό του, τα ίδια και χειρότερα θα μπορούσαν να πουν τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ στα πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Φίλη, τον Σκουρλέτη, τον Τσακαλώτο, που βρήκαν φιλόξενο βήμα στον ΣΚΑΪ για να ασκήσουν κριτική στον Τσίπρα και την πολιτική του ή για να “κράξουν” τον Κασσελάκη. Χρόνια είχε να εμφανιστεί στο Φάληρο ο Σκουρλέτης και την περίοδο της αναμπουμπούλας στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε απ’ όλες τις ζώνες του καναλιού!
“Η δημοσίευση είναι ψυχή της Δικαιοσύνης” είναι το απόφθεγμα του Άγγλου φιλόσοφου Τζ. Μπένθαμ, που δια χειρός Μάγερ πλαισιώνει το σήμα της ΕΣΗΕΑ. Για τη δημοσίευση γενικά γράφει, οπουδήποτε και οποτεδήποτε, όχι “αλα καρτ”, στα “δικά μας”, “όταν σου πω” ή με το φίλτρο που σου επιβάλλω. Για να συνεννοούμαστε.
