Του Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη*
Είναι γνωστό ότι στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου η Τουρκία χρησιμοποιεί σε βάρος μας πολλά όπλα , μεταξύ των οποίων, την εκτόξευση διαρκών απειλών περί ενδεχόμενου ελληνοτουρκικού πολέμου, την προβολή της ισχύος της, κυρίως στρατιωτικής (προβαίνοντας σε συνεχείς ασκήσεις στο Αιγαίο, εκτοξεύοντας δοκιμαστικά πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, δημιουργώντας αποβατικό στόλο και απαιτώντας την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου), του πληθυσμιακού μεγέθους, της γεωπολιτικής της θέσης και της διαρκούς και προκλητικής υπομνήσεως εκ μέρους της της στρατιωτικής μας ήττας το 1922 στη Μικρά Ασία και το 1974, με την εγκατάλειψη της Κύπρου στο έλεος του Αττίλα. Επιδιώκει ακόμη την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και διεκδικεί το μισό Αιγαίο.
Όμως, ειδικά στην Κύπρο, προβάλλει επί δεκαετίες τα «δεινά» των Τουρκοκυπρίων, στην προσπάθειά της να ελέγξει ολόκληρη τη Μεγαλόνησο και να θέσει σε φυσικό και εθνικό κίνδυνο την ύπαρξη του κυπριακού ελληνισμού . Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο που ακολουθεί του Κύπριου Ευρωβουλευτή του ΔΗ.ΚΟ., Κώστα Μαυρίδη, με τίτλο « Οι “χρήσιμοι νεκροί” στις μέρες μας και η Τουρκία».
« Οι θηριωδίες της τρομοκρατικής Χαμάς εναντίον Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου και οι εικόνες που οι ίδιοι πρόβαλλαν, προσέδωσαν στο Ισραήλ το ηθικό πλεονέκτημα μαζί με διεθνή συμπάθεια. Στον ανηλεή πόλεμο που ξεκίνησε, μαίνεται και η μάχη για το “ηθικό πλεονέκτημα” μέσω εκμετάλλευσης “χρήσιμων νεκρών” στην επιδίωξη για εσωτερική “εμψύχωση” και για διεθνή συμπαράσταση, με ιδιαίτερα “πρόθυμους” τους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές για μετατροπή τους σε αφιονισμένο χειραγωγούμενο όχλο. Συγκεκριμένα, η Χαμάς εκτόξευσε δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες κατά του Ισραήλ, ενώ εκείνο ανταπέδωσε με ανηλεείς φονικούς βομβαρδισμούς στην αποκλεισμένη Γάζα.
Όμως, το σοβαρότερο πλήγμα κατά του Ισραήλ, το πέτυχε μια ρουκέτα που δεν έπεσε στο Ισραήλ, αλλά στη Γάζα, δίπλα σε Νοσοκομείο σκοτώνοντας άμαχους Παλαιστίνιους, πλήττοντας έτσι το ηθικό πλεονέκτημα του Ισραήλ στο οποίο αποδόθηκε η ευθύνη με τα θύματα, κι ιδιαίτερα τα αθώα παιδιά, να αποτελούν εξαιρετικά ευαίσθητο σημείο αναφοράς. Τα στοιχεία και αξιόπιστα πρακτορεία ειδήσεων, όπως το Γαλλικό, καταδεικνύουν ότι ήταν αστοχία παραστρατιωτικών δυνάμεων της Χαμάς, που έτυχε όμως ανάλογης εκμετάλλευσης και με υπερδιογκωμένο αριθμό θυμάτων, που από 450, εν τέλει εκτιμώνται 40-50, φανερώνοντας την ανάγκη για “χρήσιμους νεκρούς”.
Πάντως, η πολιτική αίματος είναι διαχρονικό εργαλείο του τουρκικού κράτους, στην Κύπρο εμφανίζοντας τους Tουρκοκύπριους θύματα οργανωμένου σχεδίου εξάλειψής τους από τους Ελληνοκύπριους, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα. Ίδια πολιτική σήματος και εντός Τουρκίας εναντίον αντιφρονούντων και Κούρδων. Επιπλέον, η τουρκική αδίστακτη συμπεριφορά προχωρεί σε ένα ακόμη στάδιο. Δεν περιορίζεται στην εκμετάλλευση “χρήσιμων νεκρών” πλάθοντας μύθους, ενοχοποιώντας άλλους, αλλά στρέφεται στην πρόκληση “συμβάντων” με πολύτιμους “χρήσιμους νεκρούς” στο πλαίσιο διεστραμμένων στοχεύσεων.
Χαρακτηριστικό το “μακελειό της μπανιέρας” με τη φωτογραφία τριών παιδιών με τη μητέρα τους σφαγιασμένων σε μπανιέρα σπιτιού το 1963, στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας, που μετετράπη σε “μουσείο βαρβαρότητας” των Ελληνοκυπρίων. Ένα τεράστιο σκηνοθετημένο ψέμα, όπως απεδείχθη μέσω τουρκικών μαρτυριών και αδιάσειστων στοιχείων, που για δεκαετίες αποτελεί σημείο “εκπαίδευσης” από το οποίο περνούν όλοι οι μαθητές και που επιπλέον παρήγαγε φονικές βιαιοπραγίες ασύλληπτης αγριότητας. Ο κατάλογος “συμβάντων” με “χρήσιμους νεκρούς” που το τουρκικό κράτος ή διατεταγμένο παρακράτος εκμεταλλεύτηκε διαστρεβλώνοντας την αλήθεια ή άλλοτε οργάνωσε και διέπραξε, είναι ατελείωτος.
Από τα Σεπτεμβριανά του 1955, με τον οργανωμένα αφιονισμένο τουρκικό όχλο σε μανία εξάλειψης των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης μετά από σκηνοθετημένη τουρκική βομβιστική ενέργεια την προηγούμενη μέρα. Παρόμοια, τον Ιούνιο του 1958, με τουρκική βόμβα στο τουρκικό γραφείο Τύπου στη Λευκωσία που αμέσως απέδωσαν στην ΕΟΚΑ, για να εξαπολυθεί ο τουρκικός όχλος στις ελληνικές συνοικίες και ακολούθως στη σφαγή οκτώ Ελληνοκυπρίων Κοντεμενιωτών. Τον Μάρτιο 1962, το τουρκικό κράτος έδρασε με πυροδότηση βομβών στα τεμένη Μπαϊρακτάρη και Ομεριέ της Λευκωσίας, αποδίδοντάς τες στους Ελληνοκύπριους. Κι όταν Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι και δικηγόροι γνωστοποίησαν ότι θα αποκαλύψουν με στοιχεία το εγκληματικό τουρκικό σχέδιο, δολοφονήθηκαν την ίδια νύκτα. Αυτά επιβεβαιώθηκαν από εν αποστρατεία Τούρκο στρατηγό το 2010 δημοσίως.
Επίσης, αμέτρητες φονικές επιθέσεις του τουρκικού κράτους κατά Κούρδων και αντιφρονούντων όπως την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση το 2022 στην Κωνσταντινούπολη, την οποίαν το τουρκικό καθεστώς απέδωσε αμέσως σε Κούρδους «τρομοκράτες”. “Χρήσιμοι Νεκροί” και για τις προεκλογικές ανάγκες του Ερντογάν αφού όσο πιο φρικτό το μακελειό, τόσο πιο αποτελεσματική η τουρκική πολιτική».
*Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, φιλόλογος, ιστορικός , πολιτικός επιστήμων και συγγραφέας
