Του Κώστα Παππά
Πριν από λίγες μέρες το Υπουργείο οικονομικών ξεκαθάρισε οτι δεν θα δοθεί η σύνταξη του Πάσχα πριν από τις 20 Απριλίου, ώστε να διευκολυνθούν οι συνταξιούχοι για τις αγορές του πασχαλινού τραπεζιού. Τις τελευταίες μέρες ακούμε όλο και πιο πολλούς συνταξιούχους να διαμαρτύρονται για το γεγονός αυτό. Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ αυτών είναι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Δεν είναι όμως μόνο ο ανάλγητος τρόπος που η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπεριφέρεται αυτές τις άγιες μέρες στους συνταξιούχους, αλλά κάτι άλλο που πραγματικά μπορεί να εξοργίσει οποιονδήποτε πολίτη, αν το σκεφθεί λίγο περισσότερο. Από το 2018 είχε δοθεί στους συνταξιούχους εν είδει επιδόματος μισή σύνταξη για το Πάσχα και μισή για τα Χριστούγεννα. Το ίδιο επίδομα έδωσε και η σημερινή κυβέρνηση για δύο χρονιές και μετά το εξαφάνισε. Το εξαφάνισε κυριολεκτικά όμως , την ίδια στιγμή που ανερυθρίαστα ο Πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο μας μιλάνε για υπερπλεονάσματα. Την ίδια στιγμή που θέλουν να προπληρώσουν δανειακές υποχρεώσεις για το 2030, οι ίδιοι άνθρωποι αρνούνται στους χαμηλοσυνταξιούχους αυτό το πενιχρό επίδομα , που ήταν κάτι για τις συντάξεις πείνας.
Ωστόσο ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός έχει αφήσει εντελώς εκτεθειμένους αυτούς τους ανθρώπους στη λαίλαπα τη ακρίβειας. Οι ίδιοι οι συνταξιούχοι και στις δύο εκλογές στις οποίες εξελέγη ο κ. Μητσοτάκης είχαν δώσει απόλυτη ψήφο μπιστοσύνης στον σημερινό Πρωθυπουργό , με συντριπτικά μάλιστα ποσοστά. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι φθάνουν να σκέφτονται οχι την επαναφορά αυτού του ελάχιστου εφάπαξ επιδόματος , αυτό το έχουν ξεχάσει, αλλά να περιμένουν από την κυβέρνηση, έστω να πληρωθούν λίγες μέρες νωρίτερα. Ούτε αυτό όμως το ελάχιστο δεν γίνεται. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της προπαγάνδας, που σου παρουσιάζει το λουκούλλειο γεύμα που στρώνεται με τους αριθμούς της οικονομίας και την ίδια ακριβώς στιγμή σου υπενθυμίζει οτι δεν μπορείς να καθίσεις ούτε στην άκρη αυτού του τραπεζιού.
