Του Γιάννη Κορωναίου
Si vis pacem, para bellum… Τη γνωστή λατινική ρήση, δάνειο από την προγενέστερη Τέχνη του Πολέμου του Σουν Τσου, επικαλούνται οι ηγέτες της Ευρώπης.
Τα τύμπανα του πολέμου χτύπησαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σ. Μισέλ, η Γερμανίδα υπουργός Παιδείας που δημιουργεί συνθήκες… Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα γερμανικά σχολεία, ο συνάδελφός της στο γερμανικό υπουργείο Υγείας ενώ είχαν προηγηθεί οι… σειρήνες στη Σουηδία.
Με τον… μπαμπούλα του ενισχυμένου Πούτιν να ρίχνει βαριά τη σκιά του στην Ευρώπη μέχρι το Γιβραλτάρ, την απροθυμία στήριξης στο Κίεβο στον πόλεμο με τη Ρωσία αλλά και τον εκνευρισμό των Ευρωπαίων πολιτών για το γεγονός πως “πληρώνουν” έναν πόλεμο στον οποίον έχουν εγκλωβιστεί οι πάντες χωρίς ορατό σημείο απεμπλοκής, προκύπτει ως λογική η ανάγκη να προστεθεί και το αίσθημα του φόβου δίπλα σε αυτό της αλληλεγγύης, της υποστήριξης του δίκαιου ή της τοποθέτησης “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”. Όλα αυτά που επικαλέστηκαν κατά καιρούς οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα τελευταία τρία χρόνια, προκειμένου να πείσουν τους κατοίκους της ηπείρου για να σηκώσουν τα βάρη ενός πολέμου-κατάληξη μιας σειρά απερίσκεπτων ενεργειών απ’ όλες τις πλευρές.
Τα αφηγήματα της στήριξης σε έναν λαό που δέχθηκε εισβολή και παλεύει για την ανεξαρτησία του ή της αντίστασης σε έναν πολεμοχαρή δικτάτορα, εξασθένησαν τους τελευταίους μήνες. Κι αυτό από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι διαπιστώνουν πως τα μέτρα και τα σταθμά είναι διαφορετικά σε έναν άλλο πόλεμο, σε αυτόν στη Μέση Ανατολή. Με τα προηγούμενα επιχειρήματα να έχουν καταρρεύσει, αναζητήθηκε το “στήσιμο” ενός άλλου: Αν πέσει η Ουκρανία, είναι η σειρά της Ευρώπης να βρεθεί στα νύχια του Πούτιν.
Μετά τη Σουηδία, η Γερμανία και στο τέλος ο Σαρλ Μισέλ
Τον χορό άνοιξε η Σουηδία αναμένοντας το “πράσινο φως” του Ερντογάν για την ένταξη της στο ΝΑΤΟ. Τον Γενάρη, ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Καρλ Όσκαρ Μποχλιν δήλωσε σε συνέδριο για θέματα άμυνας ότι «θα μπορούσε να υπάρξει πόλεμος στη Σουηδία», για να πάρει τη σκυτάλη ο Σουηδός Αρχιστράτηγος που κάλεσε τους συμπολίτες του να “προετοιμαστούν ψυχολογικά” για αυτό το ενδεχόμενο… Στη Σουηδία της ουδετερότητας διακοσίων χρόνων επικράτησαν συνθήκες… επιστράτευσης, με τους πολίτες να σπεύδουν να πληροφορηθούν τι πρέπει να κάνουν αν ηχήσουν οι σειρήνες!
Ακολούθησαν οι γνωστές δηλώσεις Μακρόν για την αποστολή ευρωπαϊκών χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία, ξεσηκώνοντας αντιδράσεις στα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Προχθές ήρθαν οι δηλώσεις της υπουργού Παιδείας της Γερμανίας Μπετίνα Σταρκ – Βάτσινγκερ να σημάνουν συναγερμό. «Οι μαθητές στη Γερμανία θα πρέπει να προετοιμάστουν καλύτερα για να αντιμετωπίσουν κρίσεις και καταστροφές. Η κοινωνία στο σύνολό της θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για κρίσεις, όπως μία πανδημία, φυσικές καταστροφές, αλλά και ο πόλεμος”. Μάλιστα πρότεινε να δομηθεί μία «χαλαρή σχέση» μεταξύ των μαθητών και των στρατιωτικών, προτείνοντας τις επισκέψεις αξιωματικών στα σχολεία ώστε να εξηγήσουν «τι κάνει ο στρατός για την ασφάλεια της χώρας». Στη Γερμανία, λοιπόν, με το γνωστό παρελθόν, μια υπουργός προτείνει να μπουν οι στρατιωτικοί στα σχολεία…
Νωρίτερα ο υπουργός Υγείας Καρλ Λάουτερμπαχ κάλεσε τις δομές υγείας στη Γερμανία να είναι έτοιμες για το ενδεχόμενο ενός πολέμου και για την περίθαλψη τραυματιών από όλμους και πυραύλους.«Η Γερμανία πρέπει όχι μόνο να προετοιμαστεί για μελλοντικές πανδημίες, αλλά και για μεγάλες καταστροφές και πιθανές στρατιωτικές συγκρούσεις» είπε σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Neue Osnabrücker Zeitung. Εκεί εξέφρασε φόβους για μια ενδεχόμενη επέκταση του πολέμου της Ουκρανίας. Mετριάζοντας τις εντυπώσεις, ανέφερε γενικά “την περίθαλψη τραυματιών από άλλες χώρες σε περίπτωση που ενεργοποιηθεί η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής του ΝΑΤΟ”.
Αν θέλουμε ειρήνη…
Και φτάνουμε στον Σαρλ Μισέλ, ο οποίος θα προεδρεύσει στη Σύνοδο των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Πέμπτη με θέμα την υποστήριξη προς την Ουκρανία.
Σε άρθρο του που αναδημοσιεύτηκε σε ευρωπαϊκά μέσα σημειώνει την ανάγκη στήριξης του Κιέβου απέναντι στη Ρωσία. Γιατί αν δεν σταματήσει σε αυτό το μέτωπο ο Πούτιν “είμαστε οι επόμενοι! Κατά συνέπεια, πρέπει να είμαστε αμυντικά έτοιμοι και να περάσουμε σε λειτουργία οικονομίας πολέμου… Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να ετοιμασθούμε για πόλεμο”…
Είναι σαφές πως κάποιος ξέχασε να κλειδώσει την πόρτα στο ευρωπαϊκό φρενοκομείο. Και το χειρότερο είναι πως αυτοί που κρατούν τα κλειδιά είναι οι πρώτοι που αλλόφρονες τρέχουν!
