Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Σήμερα γράφεται ιστορία, στην OPAP Arena, στην έδρα της ΑΕΚ, στην Νέα Φιλαδέλφεια. Και τη γράφει ο Ολυμπιακός… Ή μάλλον απόψε γράφεται ο επίλογος, που ελπίζουμε όλοι να είναι το ίδιο λαμπρός με τα πρελούδια του, μιας πολύ όμορφης ιστορίας που έγραψε φέτος ο …99χρονος δαφνοστεφανωμένος έφηβος κι ανέβασε τη χώρα στα ουράνια.
Ο φετινός τελικός του conference league είναι μιας πρώτης τάξεως εθνική ευκαιρία για να κοιτάξουμε τον ίσκιο μας στα μάτια. Μια ακόμη, για την ακρίβεια. Που ξεμυτάει κι αυτή, από την κοίτη των αθλητικών μας μύθων, όπως κι όλες προηγούμενες. Σήμερα είναι ο Θρύλος του Πειραιά, που, το ποδοσφαιρικό του τμήμα, διεκδικεί το βαρύτιμο Ευρωπαϊκό τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, υπό ομαλές πολιτικές συνθήκες.
Και συνωστίζονται, πια, στο καναβάτσο χώρες – υπερδυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Είναι σημαντικό γεγονός γιατί αφορά μια χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων με παρελθόν πανάκριβουμπια, μα παρόν παράξενο και μέλλον θολό…
Η σημασία της επιτυχίας του Ολυμπιακού ξεπερνά τα τοπικά, τα εθνικά, τα ποδοσφαιρικά και τα αθλητικά όρια στο σύνολο τους… Είναι γεγονός που μπορεί να μας εξοπλίσει – και – πολιτικά. Υπό προυποθέσεις, βεβαίως. Με πρώτη να μην δώσει το παρόν, για μια ακόμη φορά, το ταπεινό ένστικτο της μειοψηφίας των κάφρων, εκείνων, ‘’οπαδών’’ που απείλησαν τις προηγούμενες μέρες με ‘’πρωτοβουλίες’’ που θα τσαλάκωναν αυτό, καθαυτό το γεγονός και τη λάμψη του.
Ας είμαστε σοβαροί. Αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει το European Conference League, θα τεκμηριωθεί ως ο κορυφαίος αθλητικός οργανισμός, στη χώρα.
Ακόμη όμως κι αν δεν το κατακτήσει θα είναι η πρώτη ομάδα που καταφέρνει τη συμμετοχή σε έναν τελικό Ευρωπαικής διοργάνωσιαννηης εδώ και 53 χρόνια. Αυτό και μόνο συνιστά μια ευκαιρία επένδυσης, αυτή τη φορά σοβαρής και χτισίματος πάνω στη σημερινή βραδυά κι όχι αυτό που έχουμε συνηθίσει μετά από αντίστοιχες αθλητικές επιτυχίες.
Μετά τον θρίαμβο του Ολυμπιακού, η ‘’μπάλα’’ βρίσκεται στο γήπεδο των άλλων…
