Του Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη*
Κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (Σαρακοστή) και τη Μεγάλη Εβδομάδα αναδεικνύονται, μεταξύ άλλων, αφενός η σημασία του υπερκόσμιου και της τελικής νίκης της Αναστάσεως και αφετέρου η αξία του θρησκευτικού συναισθήματος.
Ο Κώστας Μαυρίδης, Κύπριος Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ και Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο δεν μόνο είναι ένας έντιμος και αξιόλογος πολιτικός που κοσμεί διά της παρουσίας του το Ευρωκοινοβούλιο και παραμένει προσηλωμένος στις εθνικές παραδόσεις, χωρίς να έχει υποκύψει στις επιταγές της σύγχρονης «παγκοσμιοποίησης» και της μετανεωτερικότητας, αλλά και ένας ευαίσθητος άνθρωπος με βαθιά θρησκευτικότητα.
Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του με τίτλο «Στον Άγιο Χαράλαμπο, στο παλαιό Λεπροκομείο» το οποίο ακολουθεί.
«Πριν από λίγες ημέρες γιόρταζε ο Άγιος Χαράλαμπος. Τέτοιες μέρες το 2017, προέκυψε μια εσωτερική διαμάχη στην Κύπρο για κατάργηση της μνημόνευσης του ιστορικού γεγονότος του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950 στην παιδεία των Ελληνοκυπρίων μαθητών, όπως απαίτησε το κατοχικό καθεστώς και η Κυπριακή Βουλή … συμμορφώθηκε. Παρόμοιες στρεβλωτικές αντιλήψεις “ πολιτικής ορθότητας” επανέρχονται σε διάφορους τομείς και για αυτό παραθέτω ένα κείμενο που δημοσίευσα τότε, ως αντίδοτο και στις σημερινές ακρότητες.
Το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, μέσα στα πεύκα, στον χώρο του παλαιού Λεπροκομείου Λάρνακας, δεν φαίνεται από τον κύριο δρόμο. Εκεί, έγινα μάρτυρας μια Κυριακή της απεραντοσύνης της αγάπης που ακόμη διασώζει. Λίγο πριν από την ανάγνωση του ευαγγελίου, μπήκε στην εκκλησία μια οικογένεια με τρία παιδάκια. Το ένα, αγοράκι 7-8 χρονών, καθηλωμένο σε αμαξάκι, φορούσε ειδικό γιλέκο-κορσέ στο κορμάκι του. Ήταν ένα πανέμορφο αγόρι με καστανόξανθα μαλλιά με κάποιου είδους αναπηρία. Καθώς ο ιερέας προχώρησε, οι ψαλμωδίες έσμιγαν με παιδικές κραυγές και μουγκρητά. Το παιδάκι άπλωνε συνεχώς τα χεράκια του να αρπάξει κάτι, να πιαστεί από κάπου, να αγκαλιαστεί με τον κόσμο γύρω του. Ο πατέρας του στεκόταν πίσω στοργικά και παρακολουθούσε καθώς εκείνο άπλωνε τα χεράκια του ασυντόνιστα κι εκείνος έσκυβε και τα φιλούσε τρυφερά και παρενέβαινε ήρεμα για να “ διορθώσει” όσα αναστάτωνε το αγόρι του. Τα άλλα αδελφάκια περίμεναν στην γραμμή με άλλα παιδιά για να μεταλάβουν των αχράντων μυστηρίων.
Μια γιαγιά είχε παρεισφρήσει ανάμεσα στα παιδιά και σταυροκοπιόταν ενώ οι υπόλοιποι ενήλικες περίμεναν μετά τα παιδιά. Τελευταίος ο πατέρας που έσπρωξε το αμαξάκι μπροστά, ο ιερέας προσέγγισε και μετέλαβε το αγόρι σε ένα “διάλειμμα” ηρεμίας. Μετά μετέλαβαν ο πατέρας και η μάνα, με την ίδια ευλάβεια που πριν φιλούσαν τα χεράκια του παιδιού τους. Η Παναγία απέναντι στο εικονοστάσι “παρακολουθούσε ” κρατώντας το δικό της αγόρι… Μια ανεξήγητη ηρεμία σκέπαζε τον Άγιο Χαράλαμπο, στο παλιό λεπροκομείο με το πέπλο μιας απέραντης αγάπης.
Η λειτουργία προχωρούσε με ψαλμωδίες ανάμεικτες με υπέροχους ήχους από αθώες παιδικές φωνές. Ξαφνικά, το αγόρι τέντωσε το κορμάκι του σαν καμπυλωτό τόξο έτοιμο να ρίξει το βέλος. Τα ακροδάκτυλά του έφτασαν στο τραπέζι με τα κεριά, τα οποία τράβηξε και έπεσαν όλα κάτω. Εκείνη τη στιγμή, ένας άγνωστος βρέθηκε, ο οποίος έσκυψε κάτω, μάζεψε ένα-ένα τα κεριά, τα έκανε δέσμη και τα εναπόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού που τα δέχτηκε με κραυγή χαράς. Μια υπερκόσμια ηρεμία σκέπαζε το εκκλησάκι με την απεραντοσύνη της αγάπης. Ο άγνωστος που μάζεψε τα κεριά, έφυγε έτσι όπως ανεπαίσθητα εμφανίστηκε. Όλα έγιναν μπροστά στην Πύλη με τον Χριστό δεξιά, την Παναγία αριστερά, δεξιότερα ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και στην γωνιά ο Άγιος Χαράλαμπος.
Έμεινα στο στασίδι βυθισμένος στις σκέψεις μου. Από πού αντλούν οι άνθρωποι τόση γαλήνη; Τι είχε στο μυαλό ο πατέρας την ώρα που φιλούσε τα παιδικά χεράκια σαν ροδοπέταλα από τον Επιτάφιο; Τι να σήμαιναν οι σπαρακτικοί παιδικοί ήχοι και αλαλαγμοί; Ποιος μάζεψε τα κεριά και γιατί ηρέμησε το αγοράκι όταν μετάλαβε κι όταν του εναπόθεσε τα κεριά στην αγκαλιά του; … Στον Άγιο Χαράλαμπο, στο παλιό λεπροκομείο Λάρνακας, η απεραντοσύνη της αγάπης διασώζει ακόμη το θαύμα.»
*Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, φιλόλογος, ιστορικός , πολιτικός επιστήμων και συγγραφέας
