Ποιος οργανώνει τα ταξίδια Μητσοτάκη σε Ουάσιγκτον-Άγκυρα;
Τον γύρο του διαδικτύου έκανε το ρεπορτάζ που αφορά στον καβγά του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη με την υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου την περασμένη εβδομάδα.
Ο υπουργός ενημερώθηκε εκ των υστέρων για σύσκεψη που συγκάλεσε η υφυπουργός και αφορούσε επιλογές και μεταθέσεις προξένων χωρίς αυτόν να το γνωρίζει! Το αποτέλεσμα ήταν να διακόψει τη σύσκεψη οργισμένος, προκαλώντας αμηχανία στους συμμετέχοντες σε αυτήν.
Οι γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις στην κεφαλή της ελληνικής διπλωματίας δεν μιλούν για κεραυνό εν αιθρία. Οι σχέσεις υπουργού και υφυπουργού Εξωτερικών είναι κακές και ξαναφέρνουν στο προσκήνιο το ζήτημα της ελληνικής διπλωματίας, ποιος την ασκεί και πως εξυπηρετούνται τα εθνικά συμφέροντα.
Η σχέση Γεραπετρίτη-Παπαδοπούλου ήταν εξ αρχής δύσκολη. Μπορεί και οι δυο να θεωρούνται από τους πλέον έμπιστους συνεργάτες του πρωθυπουργού, όμως αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει και “χημεία” μεταξύ τους. Και η αλήθεια είναι πως το “προβληματικό” της σχέσης φάνηκε από πολύ νωρίς, απο τη στιγμή που η έμπειρη διπλωμάτισσα και σύμβουλός επί σειρά ετών του Κ. Μητσοτάκη ανέλαβε πολλές αρμοδιότητες στο υπουργείο, αρμοδιότητες που σε κάθε περίπτωση θα προκαλούσαν τη μήνη του υπουργού. Όπως είχε συμβεί και επί Νίκου Δένδια στο Εξωτερικών, όταν η κα. Παπαδοπούλου, εκφράζοντας τη γραμμή Μητσοτάκη επιχειρούσε “μπασίματα” στα της εθνικής διπλωματίας από το πόστο του πρωθυπουργικού συμβούλου. Αποτέλεσμα της κόντρας ήταν η κα. Παπαδοπούλου να “μετακομίσει” για ένα διάστημα δυο χρόνων στην Ουάσιγκτον.
Υπουργός με ημερομηνία λήξης και υπουργός εν αναμονή
Οι διορισμοί του Γιώργου Γεραπετρίτη ως ΥΠΕΞ και της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου ως υφυπουργού του ήταν καθαρά επιλογή Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός ήθελε δυο δικούς του ανθρώπους στη Βασ. Σοφίας, προκειμένου να ελέγχει απόλυτα το τι συμβαίνει στην εξωτερική πολιτική και για να μην έχει “διαφοροποιήσεις” όπως συχνά πυκνά συνέβη επί Ν. Δένδια, έχοντας προφανώς κατά νου την “ΙΧ διπλωματία” που ασκεί από το καλοκαίρι και μετά.
Από τη σύνθεση του υπουργείου αυτό προοιωνιζόταν, να είναι “βιτρίνα” ένας στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού χωρίς διπλωματικές γνώσεις και περγαμηνές που θα μπορεί να βάλει υπογραφή αντ’ αυτού. Από την άλλη να κάνει τη δουλειά ένας επαγγελματίας διπλωμάτης, επίσης του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, με επαφές και παρασκηνιακές γνώσεις ισορροπιών και χρήσιμων πληροφοριών. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι πως η κα. Παπαδοπούλου έχει αναλάβει εργολαβικά την προετοιμασία της ατζέντας και το πλαίσιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου απο ελληνικής πλευράς, με την ίδια να πρωταγωνιστεί στις μυστικές συναντήσεις με τον Τούρκο ομόλογό της Χ. Ακτσαμπάρ για τον σχεδιασμό της ατζέντας στη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.
Αντιδράσεις από τις δηλώσεις για τη Μ. Ανατολή
Για τον ρόλο της υπάρχουν πολλές ενστάσεις. Η ίδια προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις όταν στις αρχές της αιματοχυσίας στη Μέση Ανατολή και στο περιθώριο του παραληρήματος Ερντογάν είχε δηλώσει «η κρίση στη Μέση Ανατολή θα επηρεάσει θετικά τον ελληνοτουρκικό διάλογο»!
Αυτή τη δήλωση της επανέλαβε εν ολίγοις και στην ενημέρωση στην κοινοβουλευτική επιτροπή, με αφορμή τα αποτελέσματα της Συνόδου στη Γρανάδα.
Πέραν του προφανούς, πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να «πατήσει» στην αντιδυτική συμπεριφορά του Ερντογάν με αφορμή τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς για να εισπράξει διπλωματικά κέρδη στην ελληνοτουρκική διελκυστίνδα, υπηρετώντας τo δόγμα της soft power για την Ελλάδα. Η ίδια συνόδευε τον πρωθυπουργό και στο πρόσφατο επεισοδιακό ταξίδι του στην Οδησσό ενώ δεν χρειάζεται και ερώτημα σχετικά με το ποιος “κανονίζει” τις λεπτομέρειες για το προσεχές ταξίδι Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, του οποίου θα ακολουθήσει η συνάντηση με τον Ερντογάν.
Και ο κ. Γεραπετρίτης απλά περιμένει να περάσει ο χρόνος μέχρι τις προσεχείς ευρωεκλογές. Όμως και η υπομονή, όπως και η ανοχή, έχουν τα όρια τους. Βέβαια τα… χαμπέρια είχαν έρθει νωρίτερα στον κ. Γεραπετρίτη, όταν στα πρόσφατα ανώτατα υπηρεσιακά συμβούλια του υπουργείου πέρασαν οι προτάσεις Παπαδοπούλου για τις πρεσβείες σε Ουάσιγκτον, Μόσχα και Άγκυρα. Εκεί έπρεπε να αντιδράσει, όμως, σκεφτόταν το μέλλον του. Η… στάση του στη Βασιλίσσης Σοφίας θα ήταν μικρής διάρκειας αφού η επόμενη ημέρα θα τον έβρισκε στις Βρυξέλλες και στη θέση του Επιτρόπου. Μήπως άλλαξε κάτι;
