Tου Ανδρέα Βορύλλα Βουλευτή Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών
Οι πρόσφατες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για την ενίσχυση των
χαμηλοσυνταξιούχων και των ενοικιαστών με το εφ απαξ βοήθημα που θα
δίνεται κάθε χρόνο το μήνα Νοέμβριο, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να
χαρακτηριστούν ως μέτρα που μπορούν να βοηθήσουν τους πραγματικά
αδύναμους της ελληνικής κοινωνίας. Έχουμε υποστηρίξει και άλλες φορές ότι
κάθε μέτρο που προσφέρει στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού είναι
ευπρόσδεκτο , θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε ότι με την επιδοματική
πολιτική κανένα θέμα δεν επιλύθηκε και καμία βελτίωση δεν μπορεί να επέλθει
στην τσέπη του σκληρά δοκιμαζόμενου Έλληνα από την ακρίβεια , την
αισχροκέρδεια και τα καρτέλ.
Ας πάρουμε την παγίωση των 250 ευρώ στους συνταξιούχους. Στην
πραγματικότητα δεν αποτελούν μία νέα παροχή, αλλά μια παροχή που έχει
δοθεί «εκτάκτως» και τα προηγούμενα χρόνια και τώρα απλώς
επισημοποιείται και γίνεται πάγια, ενώ απέχει παρασάγγας από αυτά που
ζητούν για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση. Και σίγουρα δεν μπορεί
να καλύψει την απώλεια πραγματικού εισοδήματος που έχουν οι συνταξιούχοι
– κάτι που άλλωστε έχει αναγνωρίσει και η κυβέρνηση με το να διευκολύνει
την εργασία των συνταξιούχων.
Έπειτα έχουμε την «επιστροφή» ενός ενοικίου σε αρκετούς ενοικιαστές με
βάση εισοδηματικά κριτήρια. Εάν κάνουμε τον υπολογισμό, η κυβέρνηση
επιστρέφει το 8,33% του συνολικού ετήσιου ενοικίου. Μόνο που εάν κανείς
κοιτάξει το πόσο έχουν αυξηθεί τα ενοίκια, ιδίως σε περιοχές όπως η Αθήνα,
τότε θα διαπιστώσει ότι η επιστροφή που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν μπορεί
να αντισταθμίσει την απώλεια εισοδήματος εξαιτίας της σημαντικής ανόδου
του κόστους στέγασης.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που οι έμμεσοι φόροι έχουν κατακλύσει και
καταπνίγουν την οικονομική ζωή του τόπου. Μιλούσαμε και στο παρελθόν για
τα ματωμένα πλεονάσματα , αλλά η φοροεπιδρομή των τελευταίων ετών δεν
έχει προηγούμενο. Έχουμε υποστηρίξει και παλαιότερα ότι οι έμμεσοι φόροι
είναι άδικοι φόροι. Μπορεί να δίνουν οξυγόνο στα κρατικά ταμεία , αλλά το
αφαιρούν από την πραγματική αγοραστική δύναμη των πολιτών και εν τέλη
από την ίδια την οικονομική δραστηριότητα.
Όσο προσπαθούμε να αναδιανείμουμε τον παραγόμενο πλούτο της χώρας
μέσα από φορομπηχτικές πολιτικές , χωρίς να πραγματοποιείται καμία
αξιόλογη προσπάθεια να γεννηθεί καινούργιος πλούτος θα μένουμε ουραγοί
των εξελίξεων και οι πολίτες θα περιμένουν μια επιδοματική πολιτική που το
μόνο που κάνει είναι να ανακυκλώνει το υπάρχον ΑΕΠ. Για να μπορέσουν οι
χαμηλοσυνταξιούχοι να ανασάνουν πραγματικά θα πρέπει να δοθεί
προτεραιότητα σε δύο βασικές πολιτικές. Στο δημογραφικό, ώστε σε βάθος
χρόνου περισσότεροι Έλληνες να μπαίνουν στην στην αγορά εργασίας , για
να αντιστρέψουν την τραγική αναλογία εργαζομένων συνταξιούχων που
υπάρχει σήμερα στη χώρα. Να δημιουργηθούν καινούργιες θέσεις εργασίας
που θα προσφέρουν και στις μελλοντικές γενιές καλύτερες συντάξεις , αλλά
και στους σημερινούς εργαζόμενους και αυριανούς συνταξιούχους
αξιοπρεπείς συντάξεις. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβεί με τις
υπάρχουσες πολιτικές που ούτε την δημογραφική εικόνα της χώρας
βελτιώνουν , ούτε νέο παραγόμενο πλούτο δημιουργούν .
Σε ότι αφορά την στεγαστική κρίση είναι αστείο να πιστεύει κάποιος ότι με την
επιδότηση ενοικίου για ένα μήνα θα λύσει το πρόβλημα προσφοράς και
ζήτησης ακινήτων για μακροχρόνιες μισθώσεις. Μάλιστα μπορεί να συμβεί το
αντίθετο από αυτό που φαινομενικά καταπολεμά το επίδομα αυτό . Η
επιδότηση να κάνει περισσότερους ιδιοκτήτες να αυξήσουν και άλλο τα
ενοίκια, καθώς πολύ απλά μπορούν να υποστηρίξουν ότι από τη στιγμή που
το κράτος «χαρίζει ένα ενοίκιο», γιατί να μην αυξήσουμε λίγο ακόμα τα
υπάρχοντα ενοίκια.
Με λίγα λόγια τα μέτρα που ανακοινώθηκαν έχουν ως προφανή σκοπό και
στόχο να διαμορφώσουν μια ψευδή εικόνα ανάπτυξης και αναδιανομής
παραγόμενου πλούτου και ταυτόχρονα αποτελούν ένα ακόμα επικοινωνιακό
πυροτέχνημα της κυβέρνησης που βλέπει τη δημοσκοπική της καθίζηση να
παγιώνεται. Στη ΝΙΚΗ υποστηρίζουμε την ενίσχυση των εισοδημάτων, αλλά
όχι με έναν επιδοματικό τρόπο, αλλά με πολιτικές που θα κάνουν πιο σταθερή
την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών. Μη γελιόμαστε όμως , με αυτό το
φορολογικό σύστημα, αυτή την πολιτική για το δημογραφικό και την ενίσχυση
της ελληνικής οικογένειας, με ανύπαρκτες αποφάσεις για την αξιοποίηση του
πλούτου, που ξέρουμε ότι μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα, ούτε η σημερινή
συνταξιούχοι και εργαζόμενοι μπορούν να περιμένουν πολλά πράγματα και
πολύ φοβόμαστε ούτε οι αυριανοί.
