Του Κώστα Παππά
Για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου γράψαμε προ ημερών και αναλύσαμε όλο το γεωπολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την δημιουργία του έργου , καθώς και τα μόνιμα αγκάθια που η Άγκυρα βάζει στην υλοποίησή του. Ωστόσο φαίνεται οτι στην κυβέρνηση έχουν αποφασίσει να παραπέμψουν το θέμα στις καλένδες, καθώς εκείνοι που έχουν την λογική του κατευνασμού του γείτονα μέσω της ακινησίας, φαίνεται να μετράνε το πολιτικό κόστος με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, αυτός ο τρόπο λέει “να αποφύγουμε την όποια αναταραχή , γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να δείξουμε πυγμή αν χρειαστεί”. Και προφανώς η σκέψη αυτή δεν έχει να κάνει με την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας , αλλά με την ανετοιμότητα του πολιτικού προσωπικού της.
Σήμερα θα συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ και το βασικό θέμα επισήμως είναι η «βαριά ατζέντα» των εξοπλιστικών προγραμμάτων σε βάθος 12ετίας με ένα πρόγραμμα που θα κοστίσει πάνω από 25 δις για την προμήθεια οπλικών συστημάτων, όπως τα Rafale, οι φρεγάτες Belharra ή τα αμερικανικά μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35. Στην πραγματικότητα, ο 12ετής προγραμματισμός περιλαμβάνει τα νέα δεδομένα του πολέμου, με την Ελλάδα να καλείται να σχεδιάσει νέα συστήματα όπως π.χ. ο anti-drone θόλος «Ασπίδα του Αχιλλέα» που στόχος είναι να λειτουργεί ως το 2027.
Πέρα όμως από τα εξοπλιστικά στο ΚΥΣΕΑ θα τεθεί και το ζήτημα της υλοποίησης του έργου της ηλεκτρικής διασύνδεσης, το οποίο έχει αρχίσει να κακοφορμίζει χρόνια τώρα. Τα όσα ανέφερε μάλιστα ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στο οικονομικού φόρουμ των Δελφών δείχνουν οτι η ελληνική πλευρά δεν πρόκειται να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα ούτε τώρα. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ ανέφερε ότι οι έρευνες θα προχωρήσουν «εν ευθέτω χρόνω», πολλοί όμως διερωτώνται αν ο «εύθετος χρόνος» σηματοδοτεί στην πραγματικότητα την παραπομπή του έργου στις καλένδες κατά τα πρότυπα του EastMed.
Το θαλάσσιο χωροταξικό
Σημειωτέον, τις επόμενες εβδομάδες ή και μέρες οι ελληνικές αρχές πρέπει να καταθέσουν και τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό στην Κομισιόν μετά την καταδίκη μας από το Ευρωδικαστήριο τον Φεβρουάριο, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να περιληφθούν σε αυτόν οι προβλέψεις για την ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά και οι συμφωνίες με την Αίγυπτο και την Ιταλία για ΑΟΖ. Φαίνεται οτι και σε αυτό το κομμάτι η ελληνική εξωτερική πολιτική απλά κωλυσιεργεί πετώντας την μπάλα στην κερκίδα , άλλωστε αυτό έφερε κια την καταδίκη απο το Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Οι συσκέψεις
Το θέμα φαίνεται να απασχολεί στις συνεδριάσεις που γίνονται στο Μαξίμου εξ ου και τις προηγούμενες μέρες οι δύο πολλοί στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού που έχουν αναλάβει και σημαντικότατα κυβερνητικά πόστα ο Υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Παπασταύρου και ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης περάσαν την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου για να συσκεφθούν.
Το πόσο βέβαια μπορεί να απασχολεί ένα θέμα μέχρι το αν θα το κάνουμε πράξη στην πολιτική μπορεί να απέχει έτη φωτός. Στην πολιτική η συνεχής αναβλητικότητα πάντως δεν είναι καλό σημάδι, δείχνει οτι εκείνοι που κυβερνούν κάθε φορά μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις προτιμούν να λαμβάνουν την πιο σίγουρη, εκείνοι που λέει “μην κάνεις τίποτα”. Η Ελλάδα έχει πληρώσει πολλές φορές αυτή την αναβλητικότητα, την οποία οι καιροί δεν τη συγχωρούν πια , καθώς σε αυτό το ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον και στην περιοχή μας , δίνουμε με την πολιτική του κατευνασμού το δικαίωμα στον επίδοξο χωροφύλακα της γειτονιάς μας να πιστεύει οτι τον φοβόμαστε περισσότερο και από όσο εκείνος νομίζει.
