Του Γιώργου Διονυσόπουλου
Να αντιμετωπίσει την ελληνική εναέρια υπεροπλία στο Αιγαίο,
έπειτα από την προμήθεια των 24 γαλλικών μαχητικών Rafale, την
αναβάθμιση 83 F-16 σε επίπεδο Block 70 Viper, αλλά και ενόψει της
απόκτησης 20+20 αμερικανικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 έως τα
τέλη της τρέχουσας δεκαετίας, επιδιώκει η Τουρκίας, μέσω της
επιτάχυνσης των σχετικών γραφειοκρατικών διαδικασιών για την
απόκτηση 40 αεροσκαφών τύπου Eurofighter Typhoon σύγχρονης
έκδοσης με πυραύλους Meteor. Επί της ουσίας, μέσω της συγκεκριμένης
προμήθειας η Τουρκία επιδιώκει να καλύψει το κενό και το αδιέξοδο στο
οποίο έχει περιέλθει η Πολεμικής της Αεροπορία ως προς την
αναβάθμιση του «γερασμένου» πλέον αεροπορικού της στόλου, εξαιτίας
της εκδίωξής της από το αμερικανικό πρόγραμμα των F-35 αλλά και της
άρνησης από το Κογκρέσο των ΗΠΑ να επιτρέψει την αγορά 40 νέων F-
16 και τον εκσυγχρονισμό ακόμη 80 σε επίπεδο Viper, από αυτά που
διαθέτει. Ήδη, Λονδίνο και Άγκυρα βρίσκονται σε διαδικασία
συνεννόησης με στόχο την επιτάχυνση της προμήθειας των 40 μαχητικών
Eurofighter Typhoon από την τουρκική Π.Α και την παροχή περεταίρω
βρετανικής υλικοτεχνικής υποστήριξης για την ανάπτυξη του τουρκικού
εθνικού μαχητικού αεροσκάφους KAAN.
Το Eurofighter είναι ένα μαχητικό αεροσκάφος που αποτελεί
συμπαραγωγή 4 χωρών, Μεγ, Βρετανίας, Ιταλίας, Ισπανίας και
Γερμανίας για την προμήθεια του οποίου, στις αρχές της δεκαετίας του
2000, είχε ενδιαφερθεί σοβαρά και η χώρα μας. Παρά πάντως το γεγονός
ότι οι 4 παραπάνω χώρες φαίνεται να έχουν ανάψει το «πράσινο φως» για
την πώληση Eurofighter στην Άγκυρα, για την υλοποίηση της όποιας
συμφωνίας απαραίτητη προηγούμενη προϋπόθεση θα είναι η κάμψη
ορισμένων σημαντικών αμερικανικών αντιρρήσεων, δεδομένου ότι το
συγκεκριμένο μαχητικό φέρει αρκετά εξαρτήματα που είναι
αμερικανικής κατασκευής και ως εκ τούτου η όποια συμφωνία πώλησής
του θα πρέπει προηγουμένως να τύχει και της έγκρισης της Ουάσιγκτον.
Η Τουρκία σκοπεύει να αποκτήσει 20+20 Eurofighter Typhoon
Tranche 4, η οποία αποτελεί και την πιο σύγχρονη έκδοση τουNσυγκεκριμένου αεροσκάφους. Να επισημάνουμε άλλωστε πως η
Βρετανία είναι μία από τις βασικές χώρες παρόχους προϊόντων και
υπηρεσιών υψηλής τεχνολογίας προς την τουρκική αμυντική βιομηχανία,
με επιστέγασμα τη συμφωνία δισεκατομμυρίων ανάμεσα στις δύο
πλευρές, η οποία προβλέπει το νέο τουρκικό μαχητικό ΚΑΑΝ να φοράει
κινητήρες της Rolls Royce.
Rafale εναντίον Eurofighter στο…Αιγαίο
Μέσα στις προθέσεις της Άγκυρας είναι η υλοποίηση του σκέλους
που αφορά την προμήθεια των Eurofighter Typhoon να προχωρήσει με
όσο πιο γοργούς ρυθμούς γίνεται, προκειμένου, να αντιμετωπιστεί η
ελληνική αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο, μετά και την απόκτηση των
Rafale από την ελληνική Π.Α. Η αγορά της έκδοσης Tranche 1 Typhoons
από τη Βρετανία που είναι ετοιμοπαράδοτη δεν φαίνεται να είναι εφικτή
για την Τουρκία, καθώς θεωρείται ξεπερασμένη και ως εκ τούτου δεν
πληρεί τα πρότυπα 4+ γενιάς δεδομένου ότι, εκτός των άλλων, δεν έχει
τη δυνατότητα αξιοποίησης όπλων αέρος – εδάφους. Εάν η Τουρκία
επιθυμεί να αποκτήσει πραγματικές δυνατότητες πολλαπλών ρόλων θα
πρέπει να προμηθευτεί καινούργια αεροσκάφη διαμόρφωσης Tranche 2,
3 ή 4 που είναι 4+ γενιάς . Το κόστος όμως θα είναι μεγάλο όπως βέβαια
ασύγκριτα μεγαλύτερος θα είναι και ο χρόνος παράδοσης, καθώς τα
πρώτα αεροσκάφη αναμένεται ότι θα μπορέσουν να ενταχθούν στην
Τουρκική Π.Α μετά από πέντε ή ακόμη και εφτά χρόνια. Επίσης η
ενσωμάτωση ενός αεροσκάφους όπως το Eurofighter διαφορετικής
σχεδιαστικής φιλοσοφίας στο τουρκικό οπλοστάσιο, είναι κάτι που θα
χρειαστεί ούτως ή άλλως επιπλέον χρόνο καθότι απαιτείται εκπαίδευση,
νέες υποδομές κλπ.
Σε ότι αφορά τις επιχειρησιακές ικανότητες των ελληνικών Rafale
έναντι των Eurofighter Typhoon στο ενδεχόμενο που αυτά τελικά
αποκτηθούν από την Τουρκία και ως εκ τούτου κληθούν να
αντιπαρατεθούν στο Αιγαίο, και τα δύο αεροσκάφη εμφανίζονται να είναι
σχετικά παρόμοιας φιλοσοφίας. Το Eurofighter Typhoon διαθέτει
ελαφρώς, ίσως, καλύτερες πτητικές επιδόσεις, ωστόσο το Rafale έχει πιο
συντηρητικό σχεδιασμό, κάτι που συνεπάγεται μικρότερη κατανάλωση
καυσίμου και μεγαλύτερη εμβέλεια. Επίσης το γαλλικό μαχητικό είναι
φθηνότερο και με χαμηλότερο κόστος λειτουργίας – συντήρησης, μπορεί
να μεταφέρει μεγάλο όγκο οπλικού φορτίου, ενώ διαθέτει και πολύ καλά
επίπεδα ελέγχου και ευελιξίας ακόμα και σε χαμηλές ταχύτητες.
Πρόκειται για στοιχεία που καθιστούν το Rafale ικανότερο σε κλειστή
αερομαχία. Από την άλλη πλευρά το Eurofighter, εστιάζει στις μέγιστες
επιδόσεις σε μεγάλο ύψος και στην ευελιξία σε μεγάλες ταχύτητες. Και
τα δύο έχουν κάποια χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας, μα
κανένα δεν είναι stealth. Το Rafale θεωρείται γενικότερα ελαφρώς πιο
πολύπλευρο ως μαχητικό, λόγω της ιδιαίτερης έμφασης στον ρόλο αέρος-
εδάφους. Ως προς τα ηλεκτρονικά τους συστήματα και τα ραντάρ τους,
εξαρτάται μεν από την έκδοση, αλλά σε γενικές γραμμές θα μπορούσαν
να θεωρηθούν ότι και τα δύο έχουν παρεμφερείς δυνατότητες. Ως προς τα
όπλα πάντως το Rafale φοράει τους “φονικούς” πυραύλους Meteor, τους
οποίους όμως, όπως όλα δείχνουν, μέσα στα επόμενα έτη θα μπορέσει να
φέρει και ένα μελλοντικό τουρκικό Eurofighter.
