Η τραγωδία στα Τέμπη ξύπνησε φρικτές μνήμες από το παρελθόν, αν και στην Ελλάδα είχαμε δεκαετίες να θρηνήσουμε νεκρούς στις ράγες των τρένων.
Ωστόσο σοκαριστικά δυστυχήματα με εκατόμβες θυμάτων έχουν συμβεί σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, ιδίως τον περασμένο αιώνα, στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους του οποίου οι σιδηρόδρομοι ήταν σχεδόν το αποκλειστικό μέσο μαζικής μεταφοράς για μακρινές αποστάσεις.
Δυο είναι τα δυστυχήματα που χαράχτηκαν στην εθνική συλλογική μνήμη πριν την περσινή τραγωδία. Το πλέον πολύνεκρο ήταν αυτό που συνέβη στο Δερβένι Κορινθίας το 1968. Ένα 24ωρο μετά το πρώτο δημοψήφισμα της χούντας για το «Σύνταγμα του ‘68», στις 30 Σεπτεμβρίου, δυο αμαξοστοιχίες έφυγαν από την Κυπαρισσία και προορισμό την Αθήνα έμφορτες επιβατών με διαφορά μιάμισης ώρας. Η ταχεία 304, γύρω στις έξι και μισή και λίγο πριν το Δερβένι, για κάποιο έκτακτο συμβάν -κάποιος τράβηξε το σήμα κινδύνου- σταμάτησε. Ακολουθούσε η υπερταχεία 306, η οποία «κατάπινε» με ταχύτητα τα χιλιόμετρα για την Αθήνα. Οι σιδηροδρομικοί του προπορευόμενου τρένου τοποθέτησαν τα προβλεπόμενα προειδοποιητικά σήματα και προσπαθούσαν να εντοπίσουν τον λόγο της χρήσης του σήματος κινδύνου. Στη μηχανή της υπερταχείας βρίσκονταν ο μηχανοδηγός και ο βοηθός του και δυο ακόμα αδειούχοι συνάδελφοι τους που επέστρεφαν μαζί τους στην πρωτεύουσα. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, οι σιδηροδρομικοί αφαιρέθηκαν με τη συζήτηση, δεν είδαν τα προειδοποιητικά σήματα και έπεσαν με ταχύτητα στο τελευταίο βαγόνι της σταματημένης 304, με αποτέλεσμα τα συγκρουόμενα βαγόνια να μετατραπούν σε άμορφη μάζα και να εκτροχιαστούν αρκετά ακόμα και στις δυο αμαξοστοιχίες, οδηγώντας στο θάνατο 34 ανθρώπους…
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ένα ακόμα δυστύχημα, το οποίο έχει πολλές ομοιότητες με το χθεσινό στα Τέμπη, γράφτηκε στη μαύρη λίστα των εθνικών τραγωδιών. Η υπερταχεία Ακρόπολις Εξπρές με αφετηρία το Μόναχο και προορισμό την Αθήνα συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία 121 από Πειραιά για Θεσσαλονίκη ανάμεσα στους σιδηροδρομικούς σταθμού Δοξαρά Λάρισας και Ορφανών Καρδίτσας, μερικά χιλιόμετρα απόσταση από το τόπο του σύγχρονου μαρτυρίου.
Και σε αυτήν την περίπτωση ο ανθρώπινος παράγοντας έπαιξε καθοριστικό ρόλο και συγκεκριμένα η κακή συνεννόηση των σταθμαρχών σε Δοξαρά και Ορφανά, με αποτέλεσμα 21 άνθρωποι να σκοτωθούν και 40 να τραυματιστούν.
Σε Ινδία και Ευρώπη εκατόμβες νεκρών
Τη δεκαετία του ’80 συνέβησαν πολλά σιδηροδρομικά δυστυχήματα σε όλον τον πλανήτη. Η ανθρωπότητα «πλήρωνε» τη μετάβαση στη ταχύτερη σιδηροδρομική σύνδεση, με γρηγορότερα τρένα που οι υποδομές δεν μπορούσαν να «σηκώσουν». Το πλέον πολύνεκρο στην ιστορία, συνέβη στην Ινδία στις 6 Ιουνίου του 1981.
Επιβατική αμαξοστοιχία λόγω κακής ορατότητας έπεσε στο ποτάμι στην περιοχή Μπισβάρ και βυθίστηκε παρασύροντας στο θάνατο τους περισσότερους από τους 1000 επιβάτες της. Οι νεκροί υπολογίζονται στους 800, τριακόσιοι εκ των οποίων δεν βρέθηκαν ποτέ…Στην Αιθιοπία το 1985 και στην Ούφα της Ρωσία το 1989 καταγράφηκαν επίσης δυο σιδηροδρομικά δυστυχήματα, με τους νεκρούς να αγγίζουν τους 500 στην αφρικανική χώρα και τους 600 στη Ρωσία.
Πολλοί έχουν συνδέσει τις τραγωδίες στις ράγες με τις εικόνες από τη Μαδρίτη που έκαναν το γύρο του κόσμου το 2004. Ωστόσο πρόκειται για τρομοκρατικές επιθέσεις από παρακλάδι της Αλ Κάιντα που έγιναν σε τρεις σταθμούς στην ισπανική πρωτεύουσα και απολογισμό 191 νεκρούς. Στην Ισπανία συνέβη και το πλέον πολύνεκρο δυστύχημα του 21ου αιώνα στην Ευρώπη, στις 24 Ιουλίου του 2013, όταν υπερταχεία τύπου intercity εκτροχιάζεται με 179 χιλιόμετρα/ώρα στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, με 80 νεκρούς και 140 τραυματίες. Τα τελευταία χρόνια σιδηροδρομικές τραγωδίες έζησαν το Μαυροβούνι, η Τουρκία και η Ουκρανία.
Δυστυχώς, το δυστύχημα στα Τέμπη βρήκε πολύ γρήγορα τη θέση του στη λίστα με τα πλέον πολύνεκρα σιδηροδρομικά συμβάντα στην Ευρώπη.
