Του Κώστα Παππά
Σε λίγες μέρες ο Ντόναλντ Τραμπ θα αναλάβει και επίσημα τα καθήκοντά του για δεύτερη θητεία του στο Λευκό Οίκο. Η δεύτερη αυτή θητεία του ξεκινάει με σαφώς μεγαλύτερες προκλήσεις από την πρώτη. Ο σκληρός και συντηρητικός κατά τους επικριτές του Πρόεδρος των ΗΠΑ όμως είναι εκείνο το πρόσωπο που κατά την πρώτη του θητεία ΄έκλεισε όλα τα ανοιχτά στρατιωτικά μέτωπα των ΗΠΑ και αναδείχθηκε σε μια προσωπικότητα που κατά την προεδρία του ο πλανήτης δεν έζησε τις ανοικτές πολεμικές συγκρούσεις που ζει σήμερα.
Ο Τραμπ έχει αναγάγει σε επιστήμη το δόγμα “όχι πόλεμος ναι στις μπίζνες”. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός οτι με την επισημοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος στις ΗΠΑ μέσα και έξω από την Αμερική ακούστηκε για πρώτη φορά μετά από χρόνια η λέξη ειρήνη. Κι αυτό όχι γιατί ο Τραμπ έγινε επικεφαλής κάποιου φιλειρηνικού κινήματος , ούτε γιατί η πολιτική του εμπνέεται από μια γενική και χωρίς όρους ιδέα περί ειρήνης , αλλά γιατί ο ίδιος θεωρεί οτι είναι καλύτερα να μιλούν οι διπλωμάτες παρά τα κανόνια. Αυτό άλλωστε δίνει την ευκαιρία στην δική του πολιτική αντίληψη περί μιας γενικότερης συνεργασίας σε οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο ακόμα και με εκείνους που μοιάζουν σήμερα ή μοιάζουν παραδοσιακά ως μισητοί εχθροί των ΗΠΑ. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ ξέρει πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους ότι στην εξωτερική πολιτική μιας υπερδύναμης δεν υπάρχουν εχθροί, αλλά αντικρουόμενα συμφέροντα. Αυτά λοιπόν τα συμφέροντα θα επιχειρήσει να γεφυρώσει ο Ντόναλντ Τραμπ και ο μόνος τρόπος για να το επιτύχει προς ικανοποίηση κυρίως των συμφερόντων των ΗΠΑ είναι να ανοίξει και πάλι το δίαυλο επικοινωνίας με εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν συμφέροντα απέναντι στις ΗΠΑ.
Μην ξεχνάμε οτι στο παρελθόν η σχέση του με τον Πούτιν ήταν τουλάχιστον ειλικρινής και μακριά από εντάσεις. Μην ξεχνάμε οτι ο Τραμπ ήταν εκείνος ο Πρόεδρος που κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον Κιμ Γιογκ Ουν, πράγμα αδιανόητο για τους “γνώστες” της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σήμερα Ρώσοι, Ουκρανοί, Κινέζοι, Ισραήλ και όλος ο αραβικός κόσμος περιμένει τις πρωτοβουλίες του με την ανάληψη των καθηκόντων του. Πρωτοβουλίες που σε επίπεδο διακηρύξεων , αλλά και πρώτων παρασκηνιακών διπλωματικών επαφών οδηγούν σίγουρα σε πολλές υποσχέσεις για την παύση των εχθροπραξιών ανάμεσα στους αντιμαχόμενους και ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ γνωρίζει οτι έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει σε αυτό το επίπεδο.
Προφανώς από μια πληθωρική προσωπικότητα όπως είναι ο Τραμπ δεν περιμένει και την ίδια ήπια αντιμετώπιση και στο οικονομικό επίπεδο. Ήδη οι τροχιοδεικτικές βολές που στέλνει προς την Ευρώπη για τους δασμούς αποτελούν μια πρόθεσή του που θα δημιουργήσει τριβές. Η διάθεσή του επίσης να τονώσει τις πιο ακραίες συντηρητικές φωνές στην Ευρώπη σε πολιτικό επίπεδο ενισχύουν την υπόθεση οτι με τον Τραμπ πολλές πολεμικές συγκρούσεις θα τερματιστούν , αλλά άλλες οικονομικές συγκρούσεις με επίκεντρο ίσως την Ευρώπη θα ξεκινήσουν.
